J.S. Bach Veronica Kadlubkiewicz skrzypce solo

Koncert muzyki skrzypcowej J.S. Bacha w Państwowej Szkole Muzycznej (PSM) w Opolu 7 października 2007 o godzinie 19:00.

W cenie biletu jest płyta z nagraniem artystki sonata a-moll BWV 1003 J.S. Bacha.

Program:

Sonata a-moll BWV 1003

Partita E-dur BWV 1006

Partita d-moll BWV 1004

Honorowy Patronat Prezydenta Miasta Opola Pana Ryszarda Zembaczyńskiego.

Przedsprzedaż biletów w Sklepie Muzycznym CODA. Zamawianie biletów pod telefonem 605259528. Sprzedaż biletów godzinę przed koncertem w szatni PSM. Cena biletów 35zł. Zniżka dla uczniów, studentów i emerytów.

Darmowy koncert muzyki skrzypcowej J.S. Bacha w Kosciele w Mosznej

6 października 2007 godzina 17:00.

Solistka: Veronica Kadlubkiewicz skrzypce

Program:

Sonata a-moll BWV 1003

Partita E-dur BWV 1006

Partita d-moll BWV 1004

16 września 2007 o godzinie 18:00 pierwszy raz w Opolu koncert zespołu The Stone w Sali Koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej (PSM) w Opou. Przedsprzedaż biletów w Sklepie Muzycznym CODA. Sprzedaż godzinę przed koncertem w szatni PSM. Cena biletów 35zł.

Program: koncert typu live, improwizacje w oparciu o własne kompozycje Michała Wróblewskiego i Adama Wróblewskiego.

Honorowy Patronat Prezydenta Miasta Opola Pana Ryszarda Zembaczyńskiego.

 „…olśniewająca skrzypaczka…” HermanTrotter „High Fidelity” USA

„…wielka artystka…” Henryk Szeryng, Ann Arbor, MI, USA

„…jej wykonanie Koncertu Kameralnego Albana Berga było nie tylko perfekcją samą w sobie, ale wyróżnia się jako najbardziej elokwentna interpretacja tego trudnego dzieła, jaką kiedykolwiek słyszałem…” Morton Feldman, Buffalo, NY, USA

„… dystyngowana ekspresja, technika i dźwięk bez zarzutu…” Krzysztof Baculewski, Polska

„..Kadlubkiewicz posiada temperament, zdolność wywoływania wielu kontrastujących nastrojów i szeroki wachlarz kolorów…” Magil „American Record Guide” USA

„…Delikatne i wyczuwalne ciepło ekspresji…” „…z łatwością cyzelując każdy niuans frazy…” Catherine Nelson „Strad” London

„…interpretacja intensywna, głęboko przeżyta, w idealnej harmonii z duchem Mozarta…” „… autentyczna rewelacja…” Rafael Nebot „La Privincia” Hiszpania

„Chartres.

„…wspaniała współczesna technika, nadzwyczajna intonacja i niewyczerpany zapas dramatycznej ekspresji…” John Dwyer „Buffalo Evening News” USA

„….wykonała dwa arcydzieła J.S.Bacha: Sonatę  g-moll i Partitę d-moll. Jej gra doskonale opanowana, potęga jej ataków i ponowień, niuanse i wrażliwość jej interpretacji zanurzyły słuchaczy w atmosferę medytacji i skupienia.”       L’echo,  Chartres, Francja

Karol Szymanowski Sonata d-moll Op.9.mp3           Elizabeth Wright, fortepian

Witold Szalonek Chaconne-Fantaisie.mp3

Grażyna Bacewicz Druga Sonata na skrzypce solo.mp3

J.S. Bach Sonata a-moll BWV 1003.mp3

Lewis Spratlan Night Music.mp3   Michael Sussman klarnet i John P.Kelly perkusja

Donald Wheelock Partita.mp3

Salvatore Macchia Chamber Concerto No. 3.mp3     z zespołem kameralnym z University of Massachusetts w Amherst

Robert Stern Fantasy Etude.mp3

Lutosławski Partita – ad libitum (kliknij aby posłuchać utworu)     Elizabeth Wright, fortepian

Firma GASPARO

GSCD-226 Music From New England (conterporary music for solo violin of american composers: Wheelock, Macchia, Spratlan, Stern)

GSCD-338 „Violin Music from Poland” (Szymanowski, Szalonek, Lutoslawski, Bacewicz)

GSCD-298 Samuel Adler: Chamber Music with Piano Trio no2 (z McDowell Trio)

GSCD-316 D.Wheelock – Sonata for Violin and Piano

GSCD-310 S. Macchia – Horn Trio

GSCD-318 J.Bolle – Duo for Violin and Bass

GSCD-315 L.Sowerby -2 Song Cycles for soprano and string quartet (with D’Anna Fortunato)

Firma CRI

CRI-808 S.Lindroth – Duo for violins ( with Curtisem Macomber)

B1. J.S.Bach skrzypce solo (około 70 min muzyki)

Sonata a-moll BWV 1003

Partita E-dur BWV 1006

Partita d-moll BWV 1004

B2. J.S. Bach skrzypce solo (około 60 minut muzyki)

Sonata g-moll BWV 1001

Partita h-moll BWV 1002

Sonata C-dur BWV 1005

Różne utwory na skrzypce solo (około 60 minut muzyki)

R1.

J.S. Bach – Sonata a-moll BWV 1003

S. Macchia – Agire (2000)

E. Ysaye – Sonata nr 6

R2.

J.S. Bach – Partita d-moll BWV 1004

B. Bartok – Sonata

R3.

J.S. Bach – Partita E-dur BWV 1006

E. Ysaye – Sonata nr 2

G.Bacewicz – Sonata

R4.

E. Ysaye – Sonata nr 2

Sonata nr 3

S. Prokofiew – Sonata

G. Bacewicz – Sonata

Koncerty skrzypcowe z orkiestrą

K1. J.S. Bach Koncert a-moll

K2. W.A. Mozart Koncert A-dur

K3. L.van Beethoven Koncert D-dur

K4. H. Wieniawski Koncert d-moll

K5. C. Saint-Saens Koncert h-moll

K6. F. Mendelssohn Koncert e-moll

K7. K. Szymanowski Koncert nr 1

K8. S. Prokofiew Koncert D-dur

Sustainable Development (SD), Ekorozwój to w Polsce synonimy zrównoważonego rozwoju (ZR).

Klikając w Google hasło zrównoważony rozwój, albo sustainable development, czy też ekorozwój otrzymujemy długą listę linków do interesujących materiałów związanych ze zrównoważonym rozwojem i dotyczących szerokiego wachlarza działań z rozpiętością od działań na szczeblu międzynarodowym do działań w przedszkolu.

Czytaj całość …

Dobrali się jak dwa ziarenka w worku kawy. Kawy mocnej i bardzo aromatycznej. Po prostu „Doppio Espresso”. Usłyszeli takie zamówienie w jakimś barze i urzekła ich domniemana moc napoju. Fakt, że postanowili tak nazwać swój duet, pozwala się domyślać, jakie zaoferują słuchaczom wrażenia. Z pewnością nie będą one letnie.

Co ciekawe, przyjaciółmi zostali na długo przed założeniem duetu – już w szkole średniej. Poznali się podczas Festiwalu i Kursów Pianistycznych, prowadzonych w Nałęczowie przez ojca Michała, wybitnego pianistę – Marka Drewnowskiego.

Daniel był wtedy uczniem Liceum Muzycznego w Krośnie, w klasie Doroty Skibickiej. Później został studentem Marka Drewnowskiego, ale jeszcze jako uczeń, grając Chopina, doprowadził do łez (!) swojego przyszłego profesora. A były to łzy wzruszenia, do czego profesor się przyznał. Daniel już wtedy był bardzo wrażliwy, refleksyjny, wiele czytał, a w swojej grze starał się osiągnąć równowagę między emocją a intelektem.

Michał z kolei, doprowadził do łez wzruszenia (grając Sonatę f-moll Scarlattiego rok wcześniej w tym samym miejscu) innego wybitnego pianistę – Nauma Sztarkmanna, a repertuar zawsze chciał grać ambitny (Liszt, Rachmaninow). Pasjami też słuchał nagrań ukochanego Vladimira Horovitza, z których czerpał muzyczne natchnienie.

Studiując w jednej klasie, Daniel i Michał przyjaźnili się nadal, chociaż natura tego zawodu skłaniałaby raczej do ostrej rywalizacji. Podczas studiów w Conservatoire de Musique w Genewie (gdzie obaj wyjechali po studiach w Łodzi) postanowili założyć duet. Debiutowali w prestiżowej Victoria Hall w Genewie, wykonując utwory m.in. Leonarda Bernsteina i Astora Piazzolli. Obecnie, chociaż Michał wrócił do Łodzi a Daniel do Krosna, duet istnieje, koncertuje i – jak widać – nagrywa. Tą pierwszą płytą odkrywają dla siebie i dla słuchaczy Nowy Świat. W Europie muzyka obu Ameryk, a zwłaszcza Ameryki Południowej wciąż jest czymś nowym i egzotycznym. Obecnie jest po prostu modna. Wszyscy przecież bez trudu rozpoznają Libertango Astora Piazzolli czy tematy z West Side Story Leonarda Bernsteina. Oprócz tych dwóch wielkich mistrzów płyta zawiera także miniatury artystycznych spadkobierców Piazzolli: Pablo Zieglera i José Bragato oraz Taniec brazylijski kanadyjczyka Rogera Mattona. Ten ostatni utwór łączy symboliczną klamrą zamierzony przez obu pianistów podział płyty na muzykę Ameryki Północnej i Południowej.

Należy mieć nadzieję, że wielka pasja i zaangażowanie duetu „Doppio Espresso” pozwoli również Państwu lepiej zrozumieć i polubić tę muzykę.

Ewa Cisowska

Michał Drewnowski urodził się w 1977 roku w Warszawie. Pierwsze lekcje fortepianu rozpoczął we Włoszech w wieku 8 lat pod kierunkiem ojca, wybitnego pianisty Marka Drewnowskiego. Edukacje muzyczną rozpoczął po powrocie do Polski w wieku 14 lat w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem prof. Bronisławy Kawalli i prof. Ewy Pobłockiej. W 2001 roku ukończył z wyróżnieniem Akademie Muzyczną im. K. i G. Bacewiczów w Łodzi gdzie studiował pod kierunkiem ojca, profesora tamtejszej uczelni, Marka Drewnowskiego. W latach 2002- 2005 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Genewie gdzie pod kierunkiem tak wybitnych pedagogów jak Dominique Merlet i Pascal Devoyon również uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Brał również udział w wielu mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez : Nauma Shtarkmann, Miłosza Magina, Fou T’sounga, Rudolfa Kehrera i Eugena Indjica. Michał Drewnowski jest laureatem : w 1996 roku nagrody specjalnej na I Międzynarodowym Konkursie Indywidualności Muzycznych im A. Tansmana w Łodzi, w 1998 I nagrody na XIII Konkursie Muzyki Kameralnej im. G. Bacewicz w Łodzi, w 1998 XXXII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, w 2000 roku II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Masin w Sangemini (Włochy), w 2005 roku II Nagrody na Konkursie pianistycznym A.GI.MUS.w Rzymie. Michal Drewnowski koncertuje jako solista i kameralista w Polsce, Włoszech, Francji, Szwajcarii, Luksemburgu, Belgii, Bułgarii, Anglii, Austrii, Czechach i w Niemczech. Współpracował z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, pod batutą m.in: Piotra Wijatkowskiego, Janusza Powolnego Tadeusza Kozłowskiego, Vladimira Kiradjeva i Stanislava Ousheva. Do ważniejszych występów można zaliczyć koncerty na festiwalach: Passage w Warszawie, Salon of the Arts w Sofii, Festival Musicale di Norcia (Włochy), Varna Summer Festival (Bułgaria), Krakowska Wiosna Muzyczna w Krakowie, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Chopinowski w Genewie, Keminklavier w Kemi (Finlandia). Ponadto wystąpił w Concerti al Gianicolo w Rzymie, Steinway Kammersal w Kopenhadze, Kunstmuseum w Silkeborg (Dania) sala Bulgaria w Sofii. Wigmore hall w Londynie.
W latach 2000- 2002 występował w Teatrze Nowym w Warszawie jako aktor-pianista w przedstawieniu Adama Hanuszkiewicza ‘Chopin, jego życie, jego miłość, jego muzyka…’ w głównej roli Fryderyka Chopina.
Dyskografia Michała Drewnowskiego obejmuje nagranie dla wytwórni fonograficznej GEGA NEW z muzyką B. Bartoka, A. Aroutunuana, A. ben Shabetaia, J. Bauera G. Arnaoudova, H. Yotzova na dwa fortepiany i perkusję, dla wytworni DUX 2 pozycje : plytę duetu fortepianowego Doppio Espresso z muzyką kompozytorów amerykańskich i latynoamerykańskich (L. Bernstein, A. Piazzola, P. Ziegler i J. Bragato) oraz płytę z utworami fortepianowymi współczesnego kompozytora szwajcarskiego Dominique Loup.

Daniel Eibin ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, w klasie fortepianu Marka Drewnowskiego, oraz Conservatoire de Musique w Genewie w klasie Elizabeth Athanassovej. Jest laureatem I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu (1994), I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Antoninie (1996), oraz I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Łodzi (2001). Jest także laureatem Festiwalu im. J. Hofmanna i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie (1997). Brał udział w „Festival du Printemps – Sacre de la Musique” we Francji (1997), dając szereg koncertów. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury (1996, 2001) oraz stypendystą Fondation Norbert Schenkel w Genewie (2004). W ramach kursów mistrzowskich pracował pod kierunkiem m.in. Janusza Olejniczaka, Lee Kum Singa, Ivana Klansky’ego, Alfonso Montecino i Eugena Indjica. Dokonał także kilku nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Jest współtwórcą duetu fortepianowego „Doppio Espresso”, wykonującego nowoczesną muzykę poważną. Prowadzi działalność koncertową w Polsce i w Europie jako solista a także kameralista mający w repertuarze szerokie spektrum literatury muzycznej z przeznaczeniem na różne składy kameralne. Od roku 2002 zajmuje się także działalnością pedagogiczną.

Libertango

Milongueta

Guarania y Galopa Paraguaya

Danse Bresilienne

DUX 2007

Repertuar na 2 fortepiany

Astor Piazzolla : Libertango ( 6′)

Suite Porteña de ballet (12′)

Le Grand Tango (12′)

Milonga del Ángel (6′)

Leonard Bernstein : Symphonic Dances to WEST SIDE STORY (23′)

Pablo Ziegler : Milongueta (11′)

                            Asfalto (7′)

                           Sandunga (5′)

José Bragato : Guarania y Galopa Paraguaya (5′)

Roger Matton : Danse brésilienne (5′)

George Gershwin : Amerykanin w Paryzu (18′)

                                 Błekitna Rapsodia (18′)

                                 Koncert fortepianowy (16′)

****

Witold Lutoslawski : Wariacje na temat Paganiniego (7′)

Francis Poulenc : Sonata na 2 fortepiany (15′)

Fryderyk Chopin : Rondo na 2 fortepiany (6′)

Maurice Ravel : Ma Mère l’Oye (15′)

                             La Valse (12′)

Repertuar na 4 ręce

Astor Piazzolla : Cztery Pory Roku (20′)

George Gershwin : Summertime (4′)

                                 I love you Porgy (5′)

****

George Bizet : Zabawy dziecięce (Jeux d’enfants) (28′)

Maurice Ravel : Ma mère l’Oye (15′)

La Valse (12′)

Gabriel Fauré : Suita DOLLY (16′)

Maurycy Moszkowski : Tance Hiszpańskie op. 21 (14′)

Tance Polskie op. 55 (12′)

Erik Satie : Trois morceaux en forme de poire (10′)

En habit de cheval (6′)

Zespół The Stone powstał w 2003 r. Tworzą go Michał Wróblewski grający na skrzypcach oraz Adam Wróblewski grający na wiolonczeli. Zespół The Stone tworzy utwory ze świata awangardy w oparciu o muzykę transową, dlatego celem koncertów jest tworzenie sugestywnego transu podobnego do muzyki rytualnej różnych kultur (elementy muzyki orientalnej, rocka psychodelicznego i free jazzu). Próbując określić swoją twórczość zespół nazwał ją terminem electrosonoromedium (muzycy są medium nowego elektro-akustycznego brzmienia). Koncert składa się z setów, części powiązanych tematycznie, improwizowanych na podstawie przygotowanej formy. W roku 2005 w Lipsku odbyła się premiera spektaklu „Mamo, pozwól mi tańczyć Mahlera” Teatru Cinema z muzyką zespołu.

Michał Wróblewski jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen). Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”. W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

SINDBAD ŻEGLARZ (kliknij aby posłuchać)

McD (kliknij aby posłuchać)

LIST DO E (kliknij aby posłuchać)

Repertuar zespołu The Stone stanowią utwory własne,  improwizacje na temat motywów  uzgodnionych wcześniej. Każdy koncert zespołu The Stone to inna muzyka, aczkolwiek utworom nadano nazwy:

SINDBAD ŻEGLARZ

OZYRYSACJA

LIST DO E

SZPITAL PSYCHIATRYCZNY

COSMIC TRAIN

McD

KRĘCIOŁEK

Mając na myśli zrównoważony rozwój dotykamy wszystkich sfer naszego istnienia, zarówno tych materialnych jak i duchowych. Integralne rozumienie świata, integralna filozofia oraz muzyka mogą nam pomóc. W filozoficznych rozprawach różnie się pisze o rzeczywistości. Trudno zaprzeczać tym, którzy piszą, że rzeczywistość, tak, jak ją postrzegamy, działa na nas i my działamy na rzeczywistość i to, jak na nią oddziałujemy ma wpływ na to, jak rzeczywistość oddziałuje na nas…

Czytaj całość …

Firma oferuje:

– warsztaty z zarządzania zrównoważonym rozwojem, również w aspekcie jednostki

– oprawę muzyczną krajowych i międzynarodowych imprez typu konferencje, kongresy, seminaria, sympozja, prezentacje marketingowe, spotkania biznesowe, bankiety, jubileusze, wystawy i wernisaże, jak również oprawę muzyczną uroczystości rodzinnych

– impresariat

– koncerty, festiwal, konkursy dla firm i gmin

Moim zdaniem zarządzanie zrównoważonym rozwojem powinno mieć rangę najwyższą wśród strategicznych działań. Strategia  zrównoważonego  rozwoju to główna strategia, która powinna być zharmonizowana na różnych poziomiach zarządzania: Unii Europejskiej, kraju, władzy lokalnej, przedsiębiorstwa, instytucji, rodziny i każdego obywatela.

Istotnymi ogniwami realizacji strategi zrównoważonego rozwoju, oprócz władzy centralnej, lokalnej, przedsiębiorstw, instytucji są rodziny i każdy z nas. W łańcuchu zharmonizowanych strategicznych działań służących lepszej jakości życia doczesnych i potomnych, służących przetrwaniu naszej Planety, ważną rolę odgrywa integralne podejście. Uświadomienie sobie duchowości jednostki i społeczeństw, powiązań między tym co materialne i duchowe, jest ważnym krokiem na drodze realizacji zrównoważonego rozwoju.

Czytaj całość …

Z klasyki :

J.S. Bach Aria na strunie G, Bourree, Gawot

L. van Beethoven Kwartet F- dur, op. 18, nr 4

G. Bizet Adagietto z suity „Arlezjanka”

J. Brahms Cykl 16 walców, op. 39

A. Corelli La Folia – Adagio

F. Dobrzyński Scherzo z kwartetu e-moll op. 7

A. Dvorak Kwartet F- dur op. 96

J. Elsner Kwartet d- moll, nr 3

J. Haydn Kwartety: op. 54 nr1, op. 64 nr 5, op. 76 nr 1, op.74 nr1

G. F. Haendel Menuet, Bourree, Fugetta, Sarabanda, Largo

W. A. Mozart Kwartety smyczkowe: KV 155, KV 156, KV 525 (Eine kleine Nachtmusik), KV 285. Divertimenta: KV 136, 137, 138. Ave Verum

J. Pachelbel Kanon

I. J. Paderewski Menuet op. 14 nr 1

A Panufnik Suita Staropolska

F. Schubert Pstrąg

R. Schumann Marzenie

Z dziedziny lżejszej muzy:

E. di Capua O sole mio

K. Dębski Pieśń Heleny z filmu „Ogniem i Mieczem”

G. Gershwin Pieśni:

Oh! Lady Be Good,

The Man I Love,

I Gor Rythm,

Summertime

Somebody Loves Me

S. Joplin Ragtime’y :

Entertainer,

Bethena,

Pleasant Moments,

Strenvenous Life,

Elite Syncopations

P. Kaleta Pieśni ludowe na kwartet smyczkowy

E. Kalman

Graj Cyganie (z operetki „Hrabina Marica”),

Co się dzieje, oszaleję z operetki „ Księżniczka Czardasza”

W. Kilar Kochajmy się z filmu „ Pan Tadeusz”

F. Kreisler Cierpienia Miłosne

F. Lehar Usta milczą z operetki „Wesoła Wdówka”

Lennon/Mc Cartney Michelle, Yesterday

F. D. Marchetti Fascination

O. Maroszyn Niedźwiedzie na rowerze

V. Monti Czardasz

G. Miller Moonlight Serenade

C. Peter Wesoły Marsz

A. Razek Die Spieldose

J. Schrammel Wien bleibt Wien

J. Strauss

Wiener Blut (Walzer op. 345),

Polka Pizzicato,

Wein Weib und Gesang

romans-e-dur-aleksander-zarzycki.mp3

mazurek-g-dur-aleksander-zarzycki.mp3

krakowiak-roman-statkowski.mp3

burleska-adam-andrzejowski.mp3

capriccio-valse-e-dur-op-7-henryk-wieniawski.mp3

chanson-polonaise-op-12-nr-2-henryk-wieniawski.mp3

kujawiak-a-moll-henryk-wieniawski.mp3

legenda-g-moll-op-17-henryk-wieniawski.mp3

nokturn-cis-moll-op-posth-nr-20-fryderyk-chopin.mp3

polanaise-brillante-a-dur-op-21-henryk-wieniawski.mp3

scherzo-tarantelle-g-moll-op-16-henryk-wieniawski.mp3

valse-h-moll-op-69-nr-2-fryderyk-chopin.mp3

Magdalena Rezler Niesiołowska  skrzypce

SINFONIETTA BYDGOSTIENSIS

Maciej Niesiołowski  dyrygent

1797-1997 Franz Schubert Bicentenary Edition –  Andrea Passigli  – piano

Editor: foné 97F 01/02

CD I Sonata B-dur op. posth. D 960

Molto moderato.mp3

Andante sostenuto.mp3

Scherzo Allegro vivace con delicatezza.mp3

Rondo Allegro ma non troppo.mp3

CD II 4 Impromptus op. 90 D 899

cis-moll Allegro molto moderato.mp3

Es-dur Allegro.mp3

Ges-dur Andante.mp3

As-dur Allegretto.mp3

CD II 6  Moments Musicaux op. 94 D 780

1  C-dur Moderato.mp3

2  As-dur Andantino.mp3

3  f-moll Allegro-moderato.mp3

4  cis-moll Moderato.mp3

5  f-moll  Allegro-vivace.mp3

6  As-dur  Allegretto.mp3

Jest  absolwentem Akademii  Muzycznej   im. Fr. Chopina Warszawie w klasie fortepianu prof.  Marii Wiłkomirskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat, a działalność artystyczną jeszcze w czasie studiów  w Akademii Muzycznej. W tym okresie był wielokrotnym stypendystą Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.

Działalność pianisty przebiega w trzech zasadniczych nurtach: artystycznym, pedagogicznym i popularyzatorskim.

Działalność artystyczna pianisty odbywa się zarówno w sferze solistycznej jak i kameralnej.

W działalności solistycznej bardzo istotna jest ciągła współpraca artysty z Towarzystwem im. Fr. Chopina. W ramach tej współpracy  występuje z licznymi recitalami w miejscach związanych z Fr. Chopinem  (Żelazowej Woli, pod pomnikiem Chopina w Łazienkach oraz innych). Pianista uczestniczył w wielu renomowanych festiwalach muzycznych (m.in. w Dusznikach i Słupsku). Jest zapraszany do udziału w koncertach filharmonicznych w całym kraju, a także przez różne instytucje muzyczne za granicą. Koncertował niemal w całej Europie oraz Meksyku i Korei Płd. Od kilku lat, dziedziną wyjątkowo intensywnej działalności artysty,  stała się muzyka XX i XXI wieku. Dokonał szeregu prawykonań dzieł kompozytorów współczesnych zarówno solowych, kameralnych jak i z orkiestrą.

Kameralistyka fortepianowa jest sferą szczególnego zainteresowania i działalności pianisty. Od wielu lat występuje z artystami polskimi, a także jako członek zespołów kameralnych w kraju i  za granicą. Jest założycielem Tria Fortepianowego im. Ignacego Jana Paderewskiego, a także uczestnikiem i współzałożycielem zespołu Camerata Vistula. Dokonał szeregu nagrań dla radia i telewizji: między innymi ze skrzypaczką Magdaleną Rezler  kompletu dzieł  Karola Szymanowskiego na skrzypce i fortepian, a ze śpiewaczką Ewą  Iżykowską pieśni  Fr. Chopina i  I. J.Paderewskiego.

Wykonuje także muzykę dwufortepianową i z udziałem perkusji takich kompozytorów jak Bela Bartok czy Georg Crumb (współpraca ze Stanisławem Skoczyńskim).

Działalność pedagogiczną rozpoczął jeszcze w okresie studiów, a od 1981 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie i po przejściu kolejnych stopni naukowych jest profesorem tej Uczelni prowadząc klasę fortepianu w jej Filii Białostockiej.

Jest zapraszany do udziału w seminariach i tzw. Kursach Mistrzowskich w kraju za granicą (m.in. Wiener Musikseminar w Wiedniu). Od roku prowadzi klasę fortepianu w Keimyung – Fryderyk Chopin Academy of Music w Deagu w Korei Południowej

Zajmuje się także działalnością popularyzatorską biorąc udział w różnego rodzaju koncertach dla dzieci i młodzieży organizowanych przez Filharmonię Narodową oraz wiele innych instytucji muzycznych w Polsce.

Opolski Kwartet Smyczkowy Quodlibet utworzony został przez absolwentów Akademii Muzycznych we Wrocławiu i Katowicach, artystów Państwowej Filharmonii im. Józefa Elsnera w Opolu.

W skład kwartetu wchodzą:

Jacek Adamaszek – skrzypce

Barbara Zwolińska-Kobiela – skrzypce

Łucja Butor – wiolonczela

Dariusz Stark – altówka

Zespół posiada bardzo bogaty i różnorodny repertuar. Gra wielkie dzieła muzyki klasycznej i rozrywkowej, w tym szereg utworów doskonale znanych i lubianych. Od początku swego istnienia z powodzeniem uświetnia wiele imprez ważnych i znaczących dla miasta Opola i całego regionu opolskiego.

Senator RP prof. dr hab. Dorota Simonides tak mówi o zespole: „Słuchając Waszego kwartetu wchodzę każdorazowo w zaczarowany świat muzyki. Daje mi on nie tylko okazję do wyciszenia się i oderwania od gonitwy dnia codziennego, ale pozwala mi na przeniesienie się w wymiar harmonii i piękna, który regeneruje moje siły i przywraca energię do dalszych działań. Dziękując Wam za to, życzę dalszych sukcesów”.

Kwartet Class Jam-Quartet łączy piękno klasyki i jazzu. Powstał, by muzyką połączyć nieprzemijające zdobycze minionych epok ze współczesnością. Chopin powiedział: „Bach mi przypomina astronoma – jedni nic nie zdołają dojrzeć u niego, prócz szeregu cyfr zawiłych, ale drugich, co go czuć i rozumieć potrafią, prowadzi Bach do swojej lunety olbrzymiej i pozwala przez nią admirować swych arcydzieł gwiazdy. Jeśli jaka epoka odwróci się od Bacha, da sobie smutne świadectwo płytkości, głupoty i zepsutego gustu.” 

Każdy koncert rozpoczyna muzyka Bacha. Jazzowe aranżacje muzyki klasycznej pisze dla zespołu Michał Wróblewski.

W skład kwartetu wchodzą:

Weronika Kadłubkiewicz – skrzypce

Michał Wróblewski – skrzypce

Adam Wróblewski – wiolonczela

Juliette Ciesla – fortepian.

Pierwszy koncert miał miejsce w Paryżu w maju 2008 i zakończył dużym aplauzem.

Juliette Ciesla   Francuska pianistka Juliette Ciesla urodzona w 1971 ukończyła studia ze złotym medalem w Conservatoire National de Region de Lyon  w 1990 . W tym samym roku zostaje przyjęta do CNSM (Conservatoire Superieur de Musique) w Paryżu w klasie Dominique Merlet. Jest laureatką nagród  CNSM w dziale: fortepianu (klasa Georges Pludermacher), muzyki kameralnej (klasa Christiana Ivaldi i Alain Planes), jak również akompaniamentu śpiewu, co udoskonala później pod kierunkiem takich mistrzów lieder jak: Hartmut Holl, Mitsuko Shirai, Gerard Souzay i Kurt Moll. Nad repertuarem pianistycznym pracowała w klasie Clive Britton, (były uczeń) Claudio Arrau, oraz kontynuuje studia pod kierunkiem Marie-Francoise Bucquet i Jorge Chamine w Paryżu i we Włoszech. Jako solistka Juliette Ciesla koncertuje regularnie w Paryżu („les journees du Vaisseau Fantome”, sala Cortot, Kościół Saint Merry, Cercle Bernard Lazard) i na terenie całej Francji. W 2001 zrealizowała tournee po Francji dla fortepianów Yamaha. W 2003 na Międzynarodowym Konkursie im. Miłosza Magina otrzymała nagrodę za najlepsze wykonanie Mazurka op. posthume Fr.Chopina. W 2005 wspierana przez paryskie stowarzyszenie  „Jeunes Talents” i radio France Musique została zaproszona do programu de Gaelle Le Gallic „Dans la Cour des Grands”.Poza Francją Juliette Ciesla koncertowała jako solistka  w 2gim Koncercie fortepianowym Fr. Chopina we Włoszech i Niemczech jak również w programie recitalów. Ze swoim bratem Alexis Ciesla (klarnet, Pierwsza Nagroda Conservatoire Superieur de Musique w Genewie) gra w duecie „Paris-Varsovie”  propagujac  muzykę polsko-francuską. (ojciec Juliette i Alexis Ciesla jest Polakiem, matka – Francuzką). Aktualnie Juliette Ciesla dzieli swój czas między Paryżem i Annecy, gdzie prowadzi działalność pedagogiczną w konserwatorium CRR.

Weronika Kadłubkiewicz   jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY . Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania utworów, z których wiele zostało napisanych specjalnie dla niej.Veronica Kadlubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i inne. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża.

Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

Michał Wróblewski  jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej).  Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen).  Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”.  W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

     fot. P.Kozioł

Michał Wróblewski, dyrygent, aranżer i skrzypek, to ciekawa osobowość muzyka.   Jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej).  Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen).  Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”.  W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

Recenzja zamieszczona w AG w 2006 roku   „Rock and rollowcy na Dzikim Zachodzie” Grzegorz Cholewa:

„Wszystkie projekty muzyczne, w których próbowano zderzyć rock z klasyką, były zawsze przedsięwzięciami, by tak rzec, totalnymi. Nie inaczej „The Shadows of Wrocław”. W niedzielę w hali Wytwórni Filmów Fabularnych stanęło blisko sześćdziesięciu muzyków: czteroosobowy, rockowy Nurt oraz symfoniczna Visegrad Youth Philharmonic Orchestra, czyli Młodzieżowa Orkiestra Wyszehradzka, utworzona przez nieletnich uczniów szkół muzycznych z Polski, Węgier, Słowacji i Czech.

Przed rokiem na Festiwalu Wyszehradzkim młodzi muzycy świetnie poradzili sobie z jazzrockowymi wygibasami Voo Voo, teraz musieli zmierzyć się z klasyką rocka. Prowadzeni tym razem przez Michała Wróblewskiego symfonicy zagrali z godną podziwu dyscypliną, werwą i rockowym biglem, nadając szlagierom sprzed niemal pół wieku zupełnie nowych emocji.Zadziwiły niesztampowe aranżacje. To także zasługa dyrygenta, który przez niemal pół roku przygotowywał orkiestracje do niedzielnego koncertu. Michał Wróblewski wyraźnie usamodzielnił aranże, zespół i orkiestra rewelacyjnie ze sobą współgrały i uzupełniały się. Z drugiej strony – gdyby słuchać ich partii niezależnie od siebie, efekt byłby równie ciekawy i pełny.Zabrzmiało w sumie siedemnaście utworów. W większości z repertuaru legendarnej grupy The Shadows: „Atlantis”, „Wonderful Land”, „Guitar Tango”, „Apache”, „Kon Tiki” i „Man of Mystery”. Ponadto pojawił się standard „Caravan” Duke’a Ellingtona, a także w pięknej wersji „Michelle” Beatlesów. Jak przystało na tak wiekowe piosenki, całość była oczywiście utrzymana w bigbitowym charakterze. Co prawda łatwe dla ucha, chwytliwe melodie notorycznie wpadały wręcz w kowbojską stylistykę, ale publiczność nie miała żadnych zastrzeżeń. Kilkusetosobowa, w większości zapewne pamiętająca jeszcze czasy The Shadows, widownia reagowała bardzo żywiołowo, na koniec nie chcąc wypuścić muzyków ze sceny!Niedzielny koncert „The Shadows of Wrocław” to w końcu spełnione po wielu latach muzyczne marzenie wrocławskiego gitarzysty Alka Mrożka. Projekt w pełni się udał, pytanie tylko o jego losy. Pyta CD lub DVD? Cykl ekskluzywnych koncertów? Wszak taka podróż w zamierzchłe czasy światowego rocka ma walor uniwersalny.”

   Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

Wiolonczela solo

Jan Sebastian Bach – Suita nr 1 BWV 1007

Jan Sebastian Bach – Suita nr 2 BWV 1008

Jan Sebastian Bach – Suita nr 3 BWV 1009

Gaspar Cassado – Suita na wiolonczelę solo (1926)

cz. I     Preludio – fantasta

cz. II   Sardana (Danza)

cz. III  Intermezzo e danza finale

George Crumb – Sonata na wiolonczelę solo

Berthold Hummel – Fantasia nr 2 na wiolonczelę solo

Kameran Ince – MKG  Variations na wiolonczelę solo

Tadeusz Maklakiewicz – Suita na temat chorału J. S. Bacha „Ach, wie flichtig, ach wie nichtig”

Krzysztof Meyer – Moment Musical

Krzysztof Penderecki – Capriccio per Siegfried Palm (1968)

Wiolonczela i fortepian

Johannes Brahms  – Sonata e-moll na wiolonczelę i fortepian op.38

Max Bruch  – Kol Nidrei op. 47

Fryderyk Chopin  – Sonata g-moll na fortepiano i wiolnczelę op. 65

Claude Debussy  – Sonata d-moll na wiolonczelę i fortepian

Gabriel Fauré  – Elégie op. 24

Bohuslav Martinu  – Sonata nr 3 na wiolonczelę i fortepian

Bohuslav Martinu – Wariacje na temat Rossiniego

Sergiusz Rachmaninow – Sonata g-moll na fortepian i wiolonczelę op.19

Camille Saint-Saëns – Allegro Appassionato op.43

Wiolonczela i komputer

Paweł Mykietyn  – Kartka z albumu na wiolonczelę i komputer (2002)

Wiolonczela i orkiestra

Max Bruch – Kol Nidrei na wiolonczelę i orkiestrę op. 47

Gabriel Fauré – Elégie na wiolonczelę i orkiestrę op. 2

Joseph Haydn – I koncert wiolonczelowy C-dur Hob.VIIb/1

Joseph Haydn – II koncert wiolonczelowy D-dur Hob.VIIb/2

Dymitr Kabalewski – I Koncert wiolonczelowy g-moll, op. 49

Sergiusz Prokofiew – Concertino na wiolonczelę i orkiestrę g-moll, op. 132

Camille Saint-Saëns  –  I koncert wiolonczelowy a-moll op. 33

Kwartet smyczkowy Angelus powstał w 2002 roku. Założyły go rodowite Opolanki: Agata Wacowska, Agnieszka Newiger, Sabina Sułkowska i Anna Makos.

Agata Wacowska jest absolwentką Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Studiowała w klasie skrzypiec profesor Ireny Żarnowskiej. Agnieszka Newiger ukończyła Akademię Muzyczną w Bydgoszczy pod kierunkiem profesor Marii Suwary. Sabina Sułkowska, absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi, studiowała pod kierunkiem Jolanty Kukuły-Kopczyńskiej w klasie altówki. Anna Makos jest absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie. Studiowała w klasie wiolonczeli pod kierunkiem adiunkta Teresy Kamińskiej.

Początkowo Angelus specjalizował się w muzyce barokowej koncertując głównie w kościołach Opola. Aktualnie kwartet poszerzył repertuar i oferuje muzykę począwszy od baroku poprzez klasycyzm i romantyzm po muzykę filmową i aranżacje muzyki rozrywkowej.

Obecnie skład kwartetu Angelus przedstawia sie następująco:

Agata Wacowska – I skrzypce

Agnieszka Newiger – II skrzypce

Sabina Sułkowska – altówka

Mirosław Makowski – wiolonczela.

Mirosław Makowski ukończył Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie profesora Pawła Głombika. Edukację kontynuował w Scuola Superiore di Musica da Camera del Trio di Trieste oraz Hochschule für Musik Und Darstellende Kunst In Wien. Brał udział w kursach mistrzowskich, które prowadzili: I. Stern, J. Laredo, Yo-Yo Ma, W. Pleeth, T. Tsutsumi, H.E. Deckert, Y. Bronfman, E. Ax, P. Frank, La Salle Quartett. Jest laureatem konkursów w Katowicach, Chorzowie i Gdańsku. Był wykładowcą Akademii Muzycznej w Katowicach, członkiem Kwartetu Śląskiego i Trio im. Lutosławskiego, koncertmistrzem Polskiej Filharmonii Kameralnej i Orquestra do Norte w Portugalii. Dokonał wielu prawykonań utworów, między innymi R. Augustyna, Z. Bargielskiego, W. Cienciały, J.W. Hawela. Nagrywał dla firmy Muza, Polskiego Radia, SFB, ORF, 3SAT, Radia Greckiego, Telewizji Polskiej i Izraelskiej. Koncertował jako solista i kameralista w kraju i za granicą w Austrii, Czechach, Grecji, Holandii, Izraelu, byłej Jugosławii, Niemczech, Włoszech, Portugalii i Szwajcarii. Obecnie jest koncertmistrzem grupy wiolonczel Filharmonii Opolskiej.

Kwartet współpracuje z klarnecistą Sebastianem Uronkiem, absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu z klasy profesora Mieczysława Stachury, oraz z kontrabasistą Tobiaszem Michną, absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach z klasy profesora Czesława Ząbka.

Wszyscy muzycy są artystami Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera w Opolu.

I. Z tańcem przez świat – około 60 minut muzyki

V. Monti – Czardasz

F. Kreisler – Piękny Rozmaryn

J. Strauss – Życie artysty

A. Dvořák – Dwa walczyki

J. Strauss – Lekka krew

C. Mahr – Hiszpański szkic

A. Piazzolla – Libertango

A. Piazzolla – Adios Nonino

H. Mancini – Speedy Gonzales

II. Koncert muzyki klasycznej – około 45 minut muzyki

W.A. Mozart – Kwartet B-dur KV 458 „Polowanie”

przerwa 5 minut

F. Kreisler – Piękny Rozmaryn

A. Dvořák – Dwa walczyki

G. Bizet – Intermezzo

G. Bizet – Menuet

III. Koncert muzyki klasycznej (kwartet Angelus z klarnecistą)- około 45 minut muzyki

W.A. Mozart – Kwintet klarnetowy A-dur KV 581

przerwa 5 minut

J. Strauss – Lekka krew

V. Monti – Czardasz

W. Plée – W cygańskiej piwnicy

C. Mahr – Hiszpański szkic

A. Piazzolla – Libertango

IV. Ogniste tańce świata

W. Plée – W cygańskiej piwnicy (czardasz)

J. Lindsay-Theimer – Aisha (taniec indiański)

H. Stahlberg – Ach Olga (taniec rosyjski)

C. Mahr – Hiszpański szkic (passo double)

H. Mancini – Speedy Gonzales (samba)

V. Monti – Czardasz

A. Piazzolla – Milonga del Angel (milonga)

A. Piazzolla – La muerte del Angel (tango)

A. Piazzolla – Libertango (tango)

Mając na myśli zrównoważony rozwój dotykamy wszystkich sfer naszego istnienia, zarówno tych materialnych jak i duchowych. Integralne rozumienie świata, integralna filozofia oraz muzyka mogą nam pomóc. W filozoficznych rozprawach różnie się pisze o rzeczywistości. Trudno zaprzeczać tym, którzy piszą, że rzeczywistość, tak, jak ją postrzegamy, działa na nas i my działamy na rzeczywistość i to, jak na nią oddziałujemy ma wpływ na to, jak rzeczywistość oddziałuje na nas… Wielki fizyk, Albert Einstein powiedział, że wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy. Władysław Reymont napisał, że rzeczywistość jest z tej samej przędzy, co i marzenia. Metody zarządzania strategicznego oparte o wizję sugerują aktywne kreowanie rzeczywistości. Duchowość człowieka, to cecha, która w ostatnich czasach urasta do pojęcia wszechpotężnej energii. Człowiek, w zależności od sposobu gospodarowania potencjałem duchowym, może uczynić, dla siebie i swojego otoczenia wiele dobra lub zła. Praca własna nad współpracą z kreatywną energią, może zmienić dzieje ludzkości.

Polskie prawo ochrony środowiska podaje następującą definicję: zrównoważony rozwój  rozumie się przez to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych, w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń.

Często używaną definicją jest definicja pochodząca z prac agend ONZ: „zrównoważony rozwój to taki typ rozwoju społeczno-gospodarczego, w którym następuje proces integrowania w czasie i przestrzeni działań politycznych, gospodarczych i społecznych, gwarantujący zachowanie równowagi przyrodniczej oraz trwałość podstawowych procesów przyrodniczych”.

Od 1987 roku na międzynarodową polityczną arenę weszła koncepcja zrównoważonego rozwoju definiowana jako „rozwój, który zabezpiecza potrzeby współczesnych bez ograniczania realizacji potrzeb przyszłych pokoleń”.

Unia Europejska kładzie silny nacisk w swoich aktach prawnych na implementowanie zagadnień ochrony środowiska do polityk i strategii zarówno gospodarczych jak i społecznych.

Ta witryna traktuje zarządzanie zrównoważonym rozwojem w sposób integralny, włączając w cały proces i traktując jako bardzo ważny, rozwój zrównoważony na poziomie rodziny i każdego z nas. Rozwój osobisty jest z jednej strony sprawą prywatną, a z drugiej strony nie odbywa się w próżni, tylko w uwarunkowaniach procesów, które mają cechy procesów zgodnych z zasadami zrównoważonego rozwoju, albo nie.

Im więcej z nas będzie kroczyło drogą zrównoważonego rozwoju tym łatwiej będzie go wdrożyć.

M. Nowicki i L. Ribbe w ostatnim rozdziale książki pod tytułem ” Problemy Ekorozwoju Polski” zatytułowanym „Jaka czeka nas przyszłośc?” pisze: „Rozproszenie osadnictwa i napływ na tereny dotychczas wyłącznie wiejskie ludzi reprezentujących różnorodne zawody powinny sprzyjać rozwojowi samorządności, wyzwalaniu wielu pożytecznych inicjatyw obywatelskich oraz wyborowi władz lokalnych w sposób świadomy, a nie anonimowy. Już teraz nie ma przeszkód technicznych, by powrócić do prastarej formy demokracji bezpośredniej, gdyż dzięki sieciom komputerowym i poczcie elektronicznej możliwe będzie przeprowadzanie głosowań w formie powszechnych referendów nad każdą żywotną dla społeczeństwa sprawą. Dotyczy to zarówno społeczności lokalnych, jak i całego społeczeństwa kraju. Stworzy to zupełnie nowe formy sprawowania władzy i odpowiedzialności rządzących. Partie polityczne, tak chętnie powołujące się na dany mandat dany im przez społeczeństwo, będą musiały się liczyć znacznie bardziej niż dotąd z natychmiastową weryfikacją swoich działań, bez czekania na następne wybory. Nie będzie też można manipulować badaniami opinii społecznej, opartymi na bardzo małej próbie, które obecnie są często elementem gry politycznej.”

Rzetelna, „INTEGROWALNA” informacja udostępniana KAŻDEMU to niezbędnik realizacji rozwoju drogą zrównoważonego rozwoju. Informacja rodzi odpowiedzialność.

Realizacja zrównoważonego rozwoju wymaga uniwersalnej odpowiedzialności.

Tekst pochodzi z drugiej części książki Aleksandry Wójtowicz i Wandy Pazdan „Johannesburg na żywo i co dalej” ISBN 83-88823-86-8 wydanej w 2002 roku przez Agencję Reklamowo-Wydawniczą Arkadiusz Grzegorczyk

Najpełniejszą definicję stanowią Zasady Zrównoważonego Rozwoju