„…olśniewająca skrzypaczka…” według Hermana Trottera (High Fidelity Magazine)   

Weronika Schreiber-Kadłubkiewicz – absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza, studiowała również w USA z Henrykiem Szeryngiem, Romanem Totenbergiem i Paulem Zukofskym. Finalistka Konkursu Alberto Curci w Neapolu otrzymała też nagrodę specjalną na Konkursie Rockefellera Muzyki Amerykańskiej w Washington D.C. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA, Włoszech i Hiszpanii występowała na takich festiwalach jak: Marlboro Festival, Bach Aria Festival, Monadnock Music, Estate di Radicondoli, Musica Electronica
Nova i Warszawska Jesień. Specjalistka recitali na skrzypce solo i uznana wykonawczyni muzyki współczesnej każdego roku prezentuje prawykonania utworów napisanych dla niej. Uczestniczyła w Sommerkurs fur Neue Musik w Darmstadt i była członkiem grupy muzyki współczesnej Creative Associate w Buffalo NY.
Była koncertmistrzem New Hampshire Symphony, Orquesta Filarmónica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej oraz grała w Orpheus Chamber Orchestra, New England Camerata i Boston Symphony.
Weronika Kadłubkiewicz uczyła skrzypiec i muzyki kameralnej na University of Massachusetts w Amherst, w Smith College i Amherst College.
Po wielu latach w USA wróciła do Europy i mieszka w Paryżu, gdzie grała recitale m.in. w Sali Cortot, Ecole Normale Superieure rue d’Ulm i St. Julien le Pauvre. Koncertuje we Włoszech, Francji, USA, Niemczech i w Polsce prawykonuąc również utwory napisane dla niej przez Francois Nicolas, Salvatore Macchia i Beatriz Ferreyra.
Weronika Kadlubkiewicz dokonała nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i WDR oraz dla firm Gasparo i CRI. Dyrektor artystyczny Festiwalu Zrównoważonego Rozwoju i Muzyki.

    Koncertująca pianistka, tytularny profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych. Przekazywanie treści zawartych w muzyce uważa za swoją życiową misję. Spełnia ją jako wykonawca i pedagog. Interesuje się także historią pianistyki oraz różnorodnymi zagadnieniami związanymi z twórczością i wykonawstwem muzyki fortepianowej, jak również kwestiami organizacji procesu kształcenia na różnych szczeblach szkolnictwa muzycznego.

Urodziła się na Śląsku. Początkowy etap kształcenia przebiegał pod kierunkiem profesor Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji sławnej szkoły T. Leszetyckiego (przez A. Essipoff). Ukończyła studia z wyróżnieniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, pod kierunkiem prof. B. Woytowicza, pianisty i kompozytora, wychowanka A. Michałowskiego, spadkobiercy autentycznej tradycji chopinowskiej (przez K. Mikulego).    Kolejnym etapem kształcenia był pobyt stypendialny w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie, gdzie studiowała pod kierunkiem T. Nikołajewej i R. Kerera, wybitnych przedstawicieli rosyjskiej szkoły pianistycznej.

Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg różnorodnych nagrań.

Dysponując obszernym repertuarem ze szczególnym upodobaniem wykonuje muzykę Chopina i Debussy’ego, a także wiele pozycji z obfitych zasobów polskiej literatury fortepianowej. Niektóre swoje koncerty wzbogaca komentarzem słownym.

Często koncertuje w miejscach związanych z Fryderykiem Chopinem jak dom rodzinny Chopinów w Żelazowej Woli, czy Pomink Chopina w Warszawskich Łazienkach,  i w innych.

Obok działalności koncertowej z entuzjazmem prowadzi działalność pedagogoczną.

Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi pianistyczne studia magisterskie, podyplomowe oraz doktoranckie dla studentów polskich i zagranicznych.

W warszawskiej Uczelni była dwukrotnie wybierana na stanowisko dziekana Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993-1999), pełniła także funkcję kierownika Katedry Fortepianu (1996-1999)
Od wielu lat prowadzi kursy pianistyczne w kraju i za granicą (m.in. w USA i na Dalekim Wschodzie) oraz wygłasza wykłady o tematyce związanej z pianistyką. Zasiada również w komisjach konkursowych polskich i zagranicznych konkursów pianistycznych.
Rezultatem zainteresowań historią pianistyki jest prowadzony przez nią w Akademii Muzycznej w Warszawie w latach 1999-2005 cykl wspomnieniowo-koncertowy Nestorzy Polskiej Pianistyki. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań wspomnieniowych poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów.

Zainteresowania pedagogiką artystyczną zaowocowały m.in. obszernym opracowaniem zatytułowanym Z zagadnień kształcenia artysty – wykonawcy w toku wyższych studiów pianistycznych (Zeszyt Naukowy AMFC w Warszawie, 1999, nr 44).

Literatura fortepianowa i jej potencjał interpretacyjny, a także wielkie artystyczne indywidualności kompozytorów i wykonawców, inspirują ją do wielorakich analiz. To stanowi źródło różnorodnych jej opracowań i wykładów.
Oto kilka wybranych przykładów:

• Walc. Droga do artystycznej stylizacji w twórczości F. Chopina – artykuł napisany dla czasopisma „Fuga” (2001, nr 4);
• C. Debussy – kompozytor muzyki fortepianowej i pianista – tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk 2004;
• Polish Piano Playing Tradition. The Leschetizky heritage in the rich history of Polish 20^th century pianistics and piano pedagogy – tekst opublikowany w wydawnictwie Universität für Musik und darstellende Kunst, Wien, 2006;
• T. Leszetycki – wielki nauczyciel pianistów  –  tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk, 2007
• wykłady oraz obszerne prelekcje towarzyszące koncertom o określonym profilu, m.in.:
  • Walce F. Chopina jako szczytowe osiągnięcie artystycznej stylizacji tańca,
  • The question of Polish identity in the music of Chopin;
  • Polska muzyka fortepianowa w kręgu Chopina;
  • Edward Grieg – sylwetka kompozytora, pianisty i dyrygenta;
  • Grażyna Bacewicz – muzyk wszechstronny.

Zawsze interesowała ją organizacja szkolnictwa, w szczególności szkolnictwa muzycznego na różnych poziomach kształcenia, ze specjalnym uwzględnieniem poziomu akademickiego. Jako wieloletni dziekan podejmowała różne inicjatywy w poszukiwaniu optymalnego kształtu planu studiów.
Jest ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie awansów nauczycieli podstawowych i średnich szkół artystycznych.

„Magda, najpiękniej grająca ze wszystkich moich uczniów….” – tak mówił o Magdalenie Rezler-Niesiołowskiej wieloletni profesor Akademii Muzycznej w Warszawie, Tadeusz Wroński, jeden z największych i najwszechstronniejszy z polskich pedagogów wiolinistyki. Opinię tę artystka udowodniła, zdobywając szereg nagród na takich renomowanych międzynarodowych konkursach skrzypcowych jak im. Królowej Elżbiety w Brukseli, Jacquesa Thibaud w Paryżu czy Karla Flescha w Londynie. Zdobywała też medale na Biennale w Bordeaux i, wraz ze swoim kwartetem smyczkowym, w Budapeszcie.

Urodzona w Bydgoszczy w znanej rodzinie muzycznej, studia z wyróżnieniem ukończyła w klasie profesora Wrońskiego i ściśle z nim współpracującego Stanisława Kawalli. Jako solistka występuje na koncertach symfonicznych, kameralnych i z recitalami we wszystkich prawie krajach Europy, a także w USA, Mongolii i Korei Południowej. Dokonała licznych nagrań dla radia i telewizji w Polsce, Czechosłowacji, NRD, RFN, Belgii i Francji. Jej repertuar obejmuje ponad 30 koncertów z orkiestrą i 20 recitali. Była koncertmistrzem orkiestry „Kameraliści Filharmonii Narodowej” Karola Teutscha wykonując z nią wiele koncertów solowych; obecnie bierze również udział w kameralnych koncertach w Niemczech i Szwajcarii, współpracując ze znakomitymi instrumentalistami, jak np. „Freiburger Barock Solisten”.

Magdalena Rezler-Niesiołowska, idąc w ślady swych profesorów, jest również świetnym pedagogiem – wiele lat prowadziła klasę skrzypiec w macierzystej warszawskiej uczelni, a od 1991 roku jest profesorem w renomowanej Hochschule für Musik we Freiburgu (Niemcy). Jej absolwenci są członkami orkiestr symfonicznych w Berlinie, we Frankfurcie, Stuttgarcie, Bremie, Hamburgu, Detmold, Freiburgu, Warszawie, Budapeszcie, Zurychu, Istambule, Seulu, Tokio i w międzynarodowej orkiestrze Mahlera. Prowadzi kursy mistrzowskie w Niemczech, Polsce, Korei Południowej, Japonii, Austrii i USA. Zasiada w jury konkursów skrzypcowych w kraju i za granicą.

Jej najnowsza płyta kompaktowa „Con bravura e sentimento” z polską muzyką wirtuozowską na skrzypce z orkiestrą, nagrana wraz z mężem – znanym dyrygentem Maciejem Niesiołowskim, zdobyła wielką popularność i wywołała szereg zachwytów. Wanda Wiłkomirska pisze o niej w liście do wykonawców: ” …gratuluję zarówno samego pomysłu, jak i wykonania….Magda gra prześlicznie…Poloneza Wieniawskiego grasz lepiej niż wszyscy razem wzięci kandydaci na Konkursie Wieniawskiego…Scherzo-Tarantella brzmi doskonale, ale musi być grane z taką precyzją rytmiczną i z tak fantastycznym akompaniamentem, wówczas jest tak efektowna jak Wasza…”.

W ostatnim czasie (2005-2007) Magdalena Rezler-Niesiołowska wykonała przeważnie w Niemczech – wiele recitali o bardzo zróżnicowanych profilach, jak np. recital solowy  ( z sonatami Bacha, Bartoka, Bacewiczównej, Ysay’a i Meyera), cykl wszystkich sonat Beethovena, recitale z muzyką polską i inne. Poza tym wraz z renomowanymi artystami brała udział w wielu koncertach muzyki kameralnej i występowała jako solistka z orkiestrami w Polsce, Szwajcarii i Niemczech – ostatnio z „Capellą Bydgostiensis” wykonywała koncerty Mozarta w Niemczech, z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach koncert skrzypcowy Krzysztofa Meyera i wraz z Juliuszem Bergerem koncert na skrzypce i wiolonczelę tegoż kompozytora.

Magdalena Rezler-Niesiołowska – perła z Polski
„…Nieczęsto mamy okazję podziwiać w Chicago tej klasy polskiego wirtuoza. Prawdziwa perła z Polski! Dziękujemy za ten koncert….” Dziennik Związkowy / Chicago.9.4. 2004.

XXXVII Poznańska Wiosna Muzyczna
„…Wszechstronna doskonałość tego dzieła (Espressioni Varianti Tadeusza Baerda) połączyła się z wysokim poziomem wykonawczym orkiestry i fascynującą technicznie i wyrazowo grą solistki Magdaleny Rezler-Niesiołowskiej.
Tadeusz Szantruczek. Ruch Muzyczny, grudzień 2002

W najlepszym stylu
„.. Gra Bacha tak, jak grywali najwięksi mistrzowie…”                                Ludwik Erhard Ruch Muzyczny 15.4.2001

Wielkie solo na skrzypce. Koncert w Hochschule fuer Musik we Freiburgu w wykonaniu Magdaleny Rezler
„Magdalena Rezler zaiste nie poszła na łatwiznę podczas wieczornego programu solowego w  Sali Kameralnej Wyższej Szkoły. Od pierwszej do ostatniej minuty, od Sonaty Nr.1 Bacha aż do Ballady Ysay’a koncert zdominowany był przez wirtuozerię gry skrzypcowej… Mogący być porównany, pod względem techniki gry, do biegu przez płotki, nie dający szans na moment wytchnienia koncert, freiburska profesor wykonała po mistrzowsku i w sposób budzący respekt… Badische Zeitung. 5.6.2001

„…Skrzypce Magdaleny Rezler brzmią bardzo pięknie, szczerze i z wielką siłą przekonywania. Typowy wschodnioeuropejski dźwięk wspaniale pasował do Sonaty Bacha. Jej muzyka wyobrażała jakby żarliwą modlitwę, osobistą rozmowę z Bogiem. Sonata solowa Ysay’a była zagrana z zadziwiającą wirtuozerią, a w „Żródle Aretuzy” artystka wraz z pianistką Naoko Matsumoto wyczarowała mistyczny nastrój. Wykonaniem „Cyganki” Ravela i utworem Elgara „Śnieg” zakończył się koncert, który był wielkim sukcesem skrzypaczki.”
Tokio, 28.11.2001

„…Fascynująca lekkość gry!
Porywająca gra oraz umiejętność wydobycia lirycznego charakteru kontrastowych fragmentów sonaty Straussa …” Badische Zeitung 12.12.01.

„…Solistką wieczoru prezentującą się w Koncercie a-mol była pochodząca z Polski skrzypaczka Magdalena Rezler, profesor Wyższej Szkoły Muzycznej we Fryburgu. Do swej interpretacji wniosła porywający rozpęd i jednocześnie elastyczność dźwięków, co pobudziło orkiestrę do wykonania utworu z jeszcze większym temperamentem…” Darmstädter Echo 13.12. 2000

Letnie spotkania w Radziejowicach „…Znawcy muzyki zasiadający wśród publiczności podziwiali kunszt opanowania skrzypiec Magdaleny Rezler oraz jej ciekawą interpretację Romansu, Krakowiaka, Burleski czy wszystkich trzech zagranych utworów Wieniawskiego. … Tak potrafią grać tylko prawdziwi wirtuozi. Publiczność pojęła to w mig. Efektem ogromne brawa i bisowanie….
16.8. 2000

„…W partii solowej popularnych dzieł światowej wiolinistyki usłyszeliśmy tym razem sławną Magdalenę Rezler-Niesiołowską. Koncert a-moll Bacha w interpretacji skrzypaczki zaintrygował przede wszystkim kształtem dźwięku. …, wirtuozowskie Rondo capricioso Kamila Saint-Saensa, przepełnione hiszpańskim temperamentem, uwydatniło już w pełni mistrzowski kunszt gry skrzypaczki, imponując iskrzącymi figuracjami, figuracjami zwłaszcza niezwykle elastyczną pracą smyczka…” Katarzyna Kaczmarczyk
Gazeta Wyborcza, Opole 9.10.2000

POLSKIE DNI – KONCERT W „KLEINE MUSIKHALLE W HAMBURGU
„…zadziwiające, z jaką wyższością pełna wdzięku Polka wyczarowała takie dzieło jak „Tzigane” Ravela. Równie zadziwiające, z jaką powściągliwością zanurzyła się w pięknościach Sonaty Beethovena… bogata dojrzałość twórcza i diabelska wirtuozeria w kaprysach Paganiniego i Polonezie Wieniawskiego utrzymywała w pełnym napięciu….
Hamburger Abendblatt
Był to koncert, który zachwycił bezgranicznie jego publiczność i wywołał entuzjastyczne oklaski – co jest raczej rzadkością u zwykle powściągliwych ludzi Północy. Bo nikt nie pokazał tego wyraźniej niż warszawska skrzypaczka Magdalena Rezler, że grać to oznacza jednocześnie coś przedstawiać. Supermuzykalna do szpiku kości, M.R. gra całym ciałem to, co gra, odczytując pełną intensywność interpretacji. Słyszeć i widzieć, jak ta Polka gra – to dopiero przyjemność! Cuxhavener Nachrichten

Niezwykły koncert Filharmonii Drezdenskiej
…Jako kolejny zabrzmiał Koncert D-dur Beethovena na skrzypce w wykonaniu polskiej skrzypaczki Magdaleny Rezler, znanej publiczności z wielu występów i mającej tutaj wiernych słuchaczy. Po utworach Karłowicza, Bacewicz i Viottiego było to jej najambitniejsze wyzwanie. Sposób, w jaki mu sprostała, budzi najszczerszy respekt. Wprost dotykalna była koncentracja umysłu i świetne opanowanie, z jakim wykonywała koncert, wydobywając zeń właściwe mu kształty i treści. Z drugiej strony uderzała intensywność jej gry oraz delektowanie się wieloma fragmentami lirycznymi – przy stałym utrzymywaniu godnej pozazdroszczenia lekkości dźwięku – jak też w energicznym przedstawieniu dramatycznych wydarzeń utworu. …. Saechsische Neueste Nachrichten

…jej pełna kultury, pozbawiona odrobiny egzaltacji interpretacja koncertu Mendelssohna i świetne wykonanie na bis Ballady Ysay’a pozwalała żywić nadzieję, że organizatorzy życia muzycznego na Śląsku częściej będą w przyszłości pamiętać o tej solistce.
Gazeta Robotnicza, Wrocław

Wydawca: Universal Music Polska ACD 111-2
CON BRAVURA e SENTIMENTO
Polska muzyka wirtuozowska
Andrzejowski, Chopin, Statkowski, Wieniawski, Zarzycki
Opracowanie na skrzypce i orkiestrę ARNOLD REZLER
Magdalena Rezler-Niesiołowska skrzypce
SINFONIETTA BYDGOSTIENSIS
Maciej Niesiołowski dyrygent

PROPOZYCJE PROGRAMÓW RECITALI

I

J. BRAHMS 3 Sonaty na fortepian i skrzypce
G-dur op.78 ca 25′
A-dur op.100 ca 18′
d-moll op.108 ca 20′
całość z przerwą ok. 100 minut

II

MOZART – BEETHOVEN – BRAHMS
Wieczór sonat na skrzypce i fortepian

III

WIECZÓR SONAT ROMANTYCZNYCH na skrzypce i fortepian

F. Mendelssohn – Sonata F-dur
E. Grieg – Sonata c-moll
C. Franck – Sonata A-dur z przerwą ok. 120 min.

IV

HITY MUZYKI FRANCUSKIEJ na skrzypce i fortepian

C. Franck Sonata A-dur
C. Saint-Saens Introdukcja i Rondo-Capriccioso
E. Chausson Poem
M. Ravel Tzigane

V

KONCERT BISÓW

Przykład programu:

A. Dvorak Humoreska
A. Chaczaturian Maskarada
K. Bohm Gavot
C. Debussy Minstrels
H. Wieniawski Polonaise
Legenda
Kujawiak
J. Massenet Thais
J. Suk 4 Utwory
D. Szostakowicz 4 Preludia
R. Statkowski Mazurek
Kujawiak
A. Andrzejowski Burleska

Program można dowolnie wymieniać, wydłużać lub skracać
Przeciętny czas koncertu (z przerwą) ok. 100-110 minut

VI

MUZYKA POLSKA na skrzypce i fortepian

J. Paderewski Sonata
K. Szymanowski Sonata
A. Zarzycki Romans
Mazurek
H. Wieniawski Scherzo-Tarantella
Legenda
Polonaise A-dur

Albo

J. Paderewski Sonata
K. Szymanowski Mity
Nokturn i Tarantela
W. Lutosławski Partita

Programy można dowolnie wymieniać.
Przeciętny czas koncertu (z przerwą) 100 do 120 minut

VII

DUET SKRZYPCOWY
MUZYKA POLSKA i NIEMIECKA

Wyk.: Magdalena Rezler Niesiołowska
Adam Niesiołowski

Program:

G. Ph. Telemann Sonata kanoniczna G-dur na dwoje skrzypiec
J. S. Bach Chaccona d- moll na skrzypce solo
J. Spohr Duet Es-dur op.3

F. Janiewicz Divertimento na 2 skrzypiec
G. Bacewicz Sonata na skrzypce solo
H. Wieniawski Kaprys op.18 nr 2 na dwoje skrzypiec
G. Bacewicz Suita na dwoje skrzypiec

VIII

MUZYKA XX WIEKU na skrzypce i fortepian

P. Hindemith Sonata Es-dur op.11 nr.1
S. Prokofiew Sonata D-dur op. 94a
G. Bacewicz Sonata nr.4
W. Lutosławski Partita

IX

DZISIEJSZA MUZYKA POLSKA na skrzypce i fortepian

K. Meyer Sonata na skrzypce solo
Misterioso op. 93 na skrzypce i fortepian
R. Twardowski Capriccio In Blue
Niggunim
A. Tansman Cinq Pieces
H. M. Górecki Variazioni

PROPONOWANE UTWORY Z ORKIESTRĄ

KONCERTY:
Bach Koncerty E-dur i a-moll Vivaldi Cztery pory Roku
Mozart – wszystkie koncerty
Beethoven – D-dur
Mendelssohn e-moll
Lalo (Symphonie espagnole)
Wieniawski – d-moll
Brahms – D -dur
a-moll (na skrzypce i wiolonczelę) Sibelius -d-moll
Bruch – g-moll
S. Prokofiew – g-moll
Karłowicz A-dur
Szymanowski – nr.1 i nr.2
Meyer – nr. 2
na skrzypce i wiolonczelę

INNE UTWORY:

Beethoven – Romanse
Chausson – Poem
Ravel – Tzigane
Saint-Saens – Introdukcja i Rondo Capriccioso op.28
– Havanaise op.83
Baird – Espressioni Varianti
Lutosławski – Partita

OPRACOWANIA NA SKRZYPCE Z ORKIESTRA
ARNOLDA REZLERA:

Kreisler – Kaprys Wiedeński
– Radość Miłości
Wieniawski – Polonez A-Dur op.21
– Scherzo-Tarantella op.16
– Legenda op.17
– Walc-Kaprys op.7
– Kujawiak
– Pieśń Polska op.12
Zarzycki – Mazurek G-Dur op.26
– Romans op.16
Andrzejowski – Burleska
Statkowski -Krakowiak op.7
Chopin – Grande Valse a-Moll op.34
– Valse h-Moll op.69
– Nokturn cis- Moll op.posth

Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

„Passigli gra z wirtuozerią, rozumie co gra i wie, jak podkreślić najważniejsze momenty w różnych utworach…”

Leonardo Pinzauti, LA NAZIONE – Firenze

„Andrea Passigli jest pewnym siebie i przenikliwym artystą, który, wiedziony szlachetnością i dobrym smakiem instynktownie odrzuca niepotrzebne efekty i wymuszoną ekspresję. Zamiast tego, poprzez swoją interpretację dąży do wyrazistości we frazowaniu, które staje się tym samym pełne dramatycznych napięć”

Giuseppe Rossi, PAESE SERA – Firenze

„To, co nas uderza w grze Passigli jest jego zdolność do odwrócenia uwagi publiczności od pianisty i skoncentrowania jej na muzyce…”

Luise Forsyth INTERNATIONAL DAILY NEWS

„Styl interpretacyjny, który wybrał Andrea Passigli, pianista o korzeniach amerykańsko-włoskich, jest wyrazisty i jednocześnie zachowuje prostotę i intymny nastrój przesiąkniętego tradycją Schuberta…W interpretacji wyczuwa się naturalność ruchu muzycznego…Passigli gra z niezwykłą dbałością to, co jest w partyturze, a przede wszystkim – co jest niezwykle rzadkie – przestrzega wykonania wszystkich powtórzeń…Interpretacja muzyczna jest precyzyjna i z tejże precyzji czerpie swą siłę…”

G.Moroni AUDIO REVIEW

„…Wykonawca pozwala się porwać ekstazie dźwięku jednocześnie nie pozwalając sobie na dowolność…Szczególnie udany jest drugi i trzeci Moments Musicaux oraz pierwsze Impromptu. Już po raz drugi wyrażam pozytywną opinię na temat osiągnięć włoskiego pianisty w zakresie interpretacji Schuberta.”

Francesco Lo Cascio CD CLASSICA

„Beethoven, Bartok, Schumann: trzy odległe od siebie światy, które Passigli zarysowuje przy pomocy inteligentnej interpretacji. Zawsze skupiony na stylistyce gra jednocześnie bez wykalkulowanego schematyzmu.

Gilberto Costa, PAESE SERA, Firenze

„Przy wykonaniu Bacha Passigli kładł akcent na momenty subtelnej intymności i na różnice w dynamice utworu. Bogactwo Karnawału Schumanna zostało oddane poprzez głębokie i rozważne, choć momentami również porywcze, wykonanie. Taki sposób gry doskonale oddał charakter utworu.

LA NAZIONE, Arezzo

„Passigli odkrywa przed nami Schuberta pokazując nam bogactwo melodii i tematów. Cechy te są charakterystyczne dla niepowtarzalnej kreacji artystycznej…”

Rafaele Fresu, IL RESTO DEL CARLINO – Ferrara

Wydawca: foné 97F 01/02
Franz Schubert – solo fortepianowe Andrea Passigli
CD I Sonata B-dur D960
CD II 4 Impromptus D899, 6 Moments Musicaux

Wydawca: EMA RECORDS DD60001
HEINE LIEDER                                                                                                      Leonardo Wolovsky – baryton
Andrea Passigli – fortepian
Schubert, Schuman, Wieck, Mendelssohn, Liszt, Brahms, Grieg

Wydawca: EMA RECORDS DDD70013
Aleksander Duisberg – flet
Andrea Passigli – fortepian
Fauré, Ravel, Debussie, Bartók

PROGRAM 1 FRANCISZEK SCHUBERT

• 4 IMPROMTUS op. 90 . D 899 ( 1827)
  1797 – 1828
  Allegro molto moderato
  Allegro Andante
  Allegretto

albo

• 6 MOMENTS MUSICAUX OP.94 D780
  1) C dur – moderato
  2) As dur – Andantino
  3) f moll – Allegro moderato
  4) cis moll – Moderato 5) F minor – Allegro vivace 6) A flat major – Allegretto

albo

• 12 LAENDER op. 171
  3 KLAVIERSTUCKE OP. POSTH.
  n. 1  es moll – allegro assai
  n. 2  Es dur – allegretto
  n. 3  C dur – allegro

———————————————————————

• SONATA B DUR OP. POST. D 960 ( 1828 )
  Molto moderato
  Andante sostenuto
  Scherzo: allegro vivace con delicatezza Rondò: allegro ma non troppo

PROGRAM 2

BELA BARTOK

• TRZY RONDA NA TEMATY LUDOWE (1916-1927)
  1- Andante
  2- Vivacissimo
  3- Allegro molto ( 8 min.) 15 WĘGIERSKICH PIESNI CHLOPSKICH (1914-1918)¼br> -Quattro antiche melodie
  -Scherzo
  -Ballata
  -Antiche melodie di danza ( 13 min.)
• SUITA OP. 14 (1916)
  -Allegretto
  -Scherzo
  -Allegro molto
  -Sostenuto
  ( 8 min.)

————————————-

• CZTERY PIEŚNI POGRZEBOWE OP.8/A (1909-1910)
  -Adagio
  -Andante
  -Poco lento
  -Assai andante (10 min.)SONATA ( 1926 )
  -Allegro moderato
  -Sostenuto e pesante
  -Allegro molto (15 min.)

PROGRAM 3

• W.A. MOZART, FANTAZJA d moll

• L.V.BEETHOVEN, SONATA C DUR OP. 53 ( WALDSTEIN )

———————————————

• F. CHOPIN,
  • 2 ETIUDY OP. 25
  • BALLADA g  moll. OP. 23
  • FANTAZJA f moll. OP. 49

PROGRAM 4

• A. SCARLATTI, TRZY SONATY.
•  S. BACH, PARTITA N. 4 D DUR

—————————————————-

• J.BRAHMS, VARIATIONS AND FUGUE ON A THEME BY HAENDEL

PROGRAM 5

W.A. MOZART

• SONATA IN F MAJOR K. 280
  SONATA IN B FLAT MAJOR K . 281

——————————————-

C. DEBUSSY

• DEUX ARABESQUES albo
  2 PRELUDES FROM BOOK 1
  Le vent dans la plaine
  La Cathedral Engloutie
  CHILDREN’S CORNER SUITE

PROGRAM 6

• L.V. BEETHOVEN, 6 BAGATELLES OP. 126
  albo
• F.J.HAYDN, SONATA IN E FLAT MAJOR HOB XVI:52
  albo
  SONATA IN D MAJOR HOB XVI:19

• L.V.BEETHOVEN, SONATA IN A FLAT MAJOR OP. 110

——————————————————

• R.SCHUMANN, CARNAVAL OP. 9

PROGRAM 7

• R. SCHUMANN, PAPILLONS OP. 2
  WALDSCENEN OP. 82

————————————————————

• R. SCHUMANN, CARNAVAL OP. 9

PROGRAM 8

• B.BARTOK, SUITE OP. 14

• C. DEBUSSY, DEUX ARABESQUES

• A. SKRIABIN, ETUDE OP. 8 N. 12
  ETUDE OP. 65 N.1
  5 PRELUDES OP. 74

——————————————————–

• R. SCHUMANN, CARNAVAL OP. 9

Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

Skrzypaczka Weronika Kadłubkiewicz jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY. Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania utworów, z których wiele zostało napisanych specjalnie dla niej. Weronika Kadłubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i inne. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża.

         Spotkali się w 2006 roku w Paryżu… między Polską i Argentyną…

Ona – Polka, urodzona  w muzykalnej rodzinie na Śląsku, grająca muzykę  klasyczną i współczesną na wielu kontynentach.

On – Argentyńczyk, urodzony w kraju tanga, w rodzinie, w której wszyscy na różnych instrumentach grają tango…

…Spotkali się w tango…   

Zespół Duo Cordato zaprasza do tanga, w podróż przez emocje, przez śmiech i fascynację, uwodzenie i zazdrość, pasję, zmysłowość i miłość. Jak określił to Manuel Romero: „Tango to nie tylko taniec. Tango to sposób na życie, stan umysłu, filozofia. Tango narodziło się z korzeni ludzkiej natury i dlatego jego język jest rozumiany przez każdego człowieka”.

Tango stworzyli ludzie z marginesu.

Dzisiaj tango grane jest w dużych salach koncertowych, a tańczy się go wszędzie.

Tango to taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju.  Wywodzi się z tradycji hiszpańskich, z habanery i flamenco, przeszczepionych na grunt Ameryki Południowej i zmieszanych z „candombe”, którą tańczyli i śpiewali, na ulicznych paradach, afrykańscy niewolnicy. W refrenie powtarzają się słowa „cum-tan-go” i od nich wywodzi się nazwa „tango”. „Candombe” z czasem przekształciło się w „milongę”.

Astor Piazzolla (1921 – 1992) był muzycznym geniuszem, dla którego narodowy taniec stał się surowcem do stworzenia zupełnie nowego gatunku muzycznego. Wyniósł tango ze sfery muzyki miejskiej do rangi muzyki klasycznej. Był to nadzwyczajny wizjoner, który zyskał sobie międzynarodowe uznanie, choć we własnej ojczyźnie musiał walczyć z niezrozumieniem.

Kacper Podrygajło napisał: „W muzyce Piazzolli Bachowska tradycja zderza się z tańcem pochodzącym z domów publicznych Buenos Aires. … W baroku łączono ze sobą wszystko, nie przejmując się zbytnio możliwością mezaliansu. Gigue (starofr. szynka) bywała wynoszona na ołtarze, stając się częścią barokowej mszy. Sonata da chiesa rzadko kiedy dotrzymywała celibatu. Suitę tworzył cykl tanecznych części, które zwykle bardzo odbiegały od swoich pierwowzorów. Podobnie jest u Piazzolli. Stylizuje tanga dotąd, póki wszystkie nie poczują się zupełnie inne od samych siebie, tożsame zaś z tym, czym nie są. Nie oznacza to, że są napisane tak, jak zrobiłby to Bach, gdyby dożył naszych czasów.”

Zespół Duo Cordato, w składzie Veronica Kadlubkiewicz skrzypce i Sebastian Cordero gitara i śpiew, wykonuje muzykę Astora Piazzolli i własne improwizacje na tematy tanecznej muzyki Argentyny.

Skrzypaczka Weronika Kadłubkiewicz jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i w Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Weronika  Kadłubkiewicz grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY. Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania  utworów współczesnych kompozytorów – wiele z nich napisanych specjalnie dla niej. Weronika Kadłubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i in. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm  Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża. Kontynuuje w Europie działalność pedagogiczną i koncertową.

Gitarzysta Sebastian Cordero, urodzony w Argentynie, kształcił się w Argentynie,  w Gwatemali i we Francji w Paryżu. Jest laureatem pierwszej nagrody w konkursie dla młodych gitarzystów  „Nace una nuova generacion” w Buenos Aires 1991. Sebastian Cordero specjalizuje się w jazz latino i w muzyce Ameryki Południowej. Współpracował z takimi muzykami jak: Zamba Quipildor, Bob Dylan, Pepe Barra, Philippe de Sousa. Był członkiem zespołów: TAWA, Duo Astillas, Cordero et son groupe, Charango Vera, Guitarras Latinamericanas. Koncertował w Europie, Ameryce Centralnej i Południowej. Od 2000 roku mieszka w Paryżu.

Café 1930 – Astor Piazzolla.mp3

Milonga de mis Amores.mp3

Palomita Blanca.mp3

Bordel 1900 – Astor Piazzolla.mp3

Milonga del Angel – Astor Piazzolla.mp3

Payadora.mp3

Los ejes de mi carreta.mp3

Nocturna.mp3

Libertango – Astor Piazzolla.mp3

La cueca del violin.mp3

     Astor Piazzolla i taneczne rytmy Argentyny   

                                 około 35 minut muzyki zespołu Duo Cordato

Weronika Kadłubkiewicz skrzypce i Sebastian Cordero gitara i śpiew

 „…olśniewająca skrzypaczka…” HermanTrotter „High Fidelity” USA

„…wielka artystka…” Henryk Szeryng, Ann Arbor, MI, USA

„…jej wykonanie Koncertu Kameralnego Albana Berga było nie tylko perfekcją samą w sobie, ale wyróżnia się jako najbardziej elokwentna interpretacja tego trudnego dzieła, jaką kiedykolwiek słyszałem…” Morton Feldman, Buffalo, NY, USA

„… dystyngowana ekspresja, technika i dźwięk bez zarzutu…” Krzysztof Baculewski, Polska

„..Kadlubkiewicz posiada temperament, zdolność wywoływania wielu kontrastujących nastrojów i szeroki wachlarz kolorów…” Magil „American Record Guide” USA

„…Delikatne i wyczuwalne ciepło ekspresji…” „…z łatwością cyzelując każdy niuans frazy…” Catherine Nelson „Strad” London

„…interpretacja intensywna, głęboko przeżyta, w idealnej harmonii z duchem Mozarta…” „… autentyczna rewelacja…” Rafael Nebot „La Privincia” Hiszpania

„Chartres.

„…wspaniała współczesna technika, nadzwyczajna intonacja i niewyczerpany zapas dramatycznej ekspresji…” John Dwyer „Buffalo Evening News” USA

„….wykonała dwa arcydzieła J.S.Bacha: Sonatę  g-moll i Partitę d-moll. Jej gra doskonale opanowana, potęga jej ataków i ponowień, niuanse i wrażliwość jej interpretacji zanurzyły słuchaczy w atmosferę medytacji i skupienia.”       L’echo,  Chartres, Francja

Karol Szymanowski Sonata d-moll Op.9.mp3           Elizabeth Wright, fortepian

Witold Szalonek Chaconne-Fantaisie.mp3

Grażyna Bacewicz Druga Sonata na skrzypce solo.mp3

J.S. Bach Sonata a-moll BWV 1003.mp3

Lewis Spratlan Night Music.mp3   Michael Sussman klarnet i John P.Kelly perkusja

Donald Wheelock Partita.mp3

Salvatore Macchia Chamber Concerto No. 3.mp3     z zespołem kameralnym z University of Massachusetts w Amherst

Robert Stern Fantasy Etude.mp3

Lutosławski Partita – ad libitum (kliknij aby posłuchać utworu)     Elizabeth Wright, fortepian

Firma GASPARO

GSCD-226 Music From New England (conterporary music for solo violin of american composers: Wheelock, Macchia, Spratlan, Stern)

GSCD-338 „Violin Music from Poland” (Szymanowski, Szalonek, Lutoslawski, Bacewicz)

GSCD-298 Samuel Adler: Chamber Music with Piano Trio no2 (z McDowell Trio)

GSCD-316 D.Wheelock – Sonata for Violin and Piano

GSCD-310 S. Macchia – Horn Trio

GSCD-318 J.Bolle – Duo for Violin and Bass

GSCD-315 L.Sowerby -2 Song Cycles for soprano and string quartet (with D’Anna Fortunato)

Firma CRI

CRI-808 S.Lindroth – Duo for violins ( with Curtisem Macomber)

B1. J.S.Bach skrzypce solo (około 70 min muzyki)

Sonata a-moll BWV 1003

Partita E-dur BWV 1006

Partita d-moll BWV 1004

B2. J.S. Bach skrzypce solo (około 60 minut muzyki)

Sonata g-moll BWV 1001

Partita h-moll BWV 1002

Sonata C-dur BWV 1005

Różne utwory na skrzypce solo (około 60 minut muzyki)

R1.

J.S. Bach – Sonata a-moll BWV 1003

S. Macchia – Agire (2000)

E. Ysaye – Sonata nr 6

R2.

J.S. Bach – Partita d-moll BWV 1004

B. Bartok – Sonata

R3.

J.S. Bach – Partita E-dur BWV 1006

E. Ysaye – Sonata nr 2

G.Bacewicz – Sonata

R4.

E. Ysaye – Sonata nr 2

Sonata nr 3

S. Prokofiew – Sonata

G. Bacewicz – Sonata

Koncerty skrzypcowe z orkiestrą

K1. J.S. Bach Koncert a-moll

K2. W.A. Mozart Koncert A-dur

K3. L.van Beethoven Koncert D-dur

K4. H. Wieniawski Koncert d-moll

K5. C. Saint-Saens Koncert h-moll

K6. F. Mendelssohn Koncert e-moll

K7. K. Szymanowski Koncert nr 1

K8. S. Prokofiew Koncert D-dur

Dobrali się jak dwa ziarenka w worku kawy. Kawy mocnej i bardzo aromatycznej. Po prostu „Doppio Espresso”. Usłyszeli takie zamówienie w jakimś barze i urzekła ich domniemana moc napoju. Fakt, że postanowili tak nazwać swój duet, pozwala się domyślać, jakie zaoferują słuchaczom wrażenia. Z pewnością nie będą one letnie.

Co ciekawe, przyjaciółmi zostali na długo przed założeniem duetu – już w szkole średniej. Poznali się podczas Festiwalu i Kursów Pianistycznych, prowadzonych w Nałęczowie przez ojca Michała, wybitnego pianistę – Marka Drewnowskiego.

Daniel był wtedy uczniem Liceum Muzycznego w Krośnie, w klasie Doroty Skibickiej. Później został studentem Marka Drewnowskiego, ale jeszcze jako uczeń, grając Chopina, doprowadził do łez (!) swojego przyszłego profesora. A były to łzy wzruszenia, do czego profesor się przyznał. Daniel już wtedy był bardzo wrażliwy, refleksyjny, wiele czytał, a w swojej grze starał się osiągnąć równowagę między emocją a intelektem.

Michał z kolei, doprowadził do łez wzruszenia (grając Sonatę f-moll Scarlattiego rok wcześniej w tym samym miejscu) innego wybitnego pianistę – Nauma Sztarkmanna, a repertuar zawsze chciał grać ambitny (Liszt, Rachmaninow). Pasjami też słuchał nagrań ukochanego Vladimira Horovitza, z których czerpał muzyczne natchnienie.

Studiując w jednej klasie, Daniel i Michał przyjaźnili się nadal, chociaż natura tego zawodu skłaniałaby raczej do ostrej rywalizacji. Podczas studiów w Conservatoire de Musique w Genewie (gdzie obaj wyjechali po studiach w Łodzi) postanowili założyć duet. Debiutowali w prestiżowej Victoria Hall w Genewie, wykonując utwory m.in. Leonarda Bernsteina i Astora Piazzolli. Obecnie, chociaż Michał wrócił do Łodzi a Daniel do Krosna, duet istnieje, koncertuje i – jak widać – nagrywa. Tą pierwszą płytą odkrywają dla siebie i dla słuchaczy Nowy Świat. W Europie muzyka obu Ameryk, a zwłaszcza Ameryki Południowej wciąż jest czymś nowym i egzotycznym. Obecnie jest po prostu modna. Wszyscy przecież bez trudu rozpoznają Libertango Astora Piazzolli czy tematy z West Side Story Leonarda Bernsteina. Oprócz tych dwóch wielkich mistrzów płyta zawiera także miniatury artystycznych spadkobierców Piazzolli: Pablo Zieglera i José Bragato oraz Taniec brazylijski kanadyjczyka Rogera Mattona. Ten ostatni utwór łączy symboliczną klamrą zamierzony przez obu pianistów podział płyty na muzykę Ameryki Północnej i Południowej.

Należy mieć nadzieję, że wielka pasja i zaangażowanie duetu „Doppio Espresso” pozwoli również Państwu lepiej zrozumieć i polubić tę muzykę.

Ewa Cisowska

Michał Drewnowski urodził się w 1977 roku w Warszawie. Pierwsze lekcje fortepianu rozpoczął we Włoszech w wieku 8 lat pod kierunkiem ojca, wybitnego pianisty Marka Drewnowskiego. Edukacje muzyczną rozpoczął po powrocie do Polski w wieku 14 lat w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem prof. Bronisławy Kawalli i prof. Ewy Pobłockiej. W 2001 roku ukończył z wyróżnieniem Akademie Muzyczną im. K. i G. Bacewiczów w Łodzi gdzie studiował pod kierunkiem ojca, profesora tamtejszej uczelni, Marka Drewnowskiego. W latach 2002- 2005 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Genewie gdzie pod kierunkiem tak wybitnych pedagogów jak Dominique Merlet i Pascal Devoyon również uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Brał również udział w wielu mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez : Nauma Shtarkmann, Miłosza Magina, Fou T’sounga, Rudolfa Kehrera i Eugena Indjica. Michał Drewnowski jest laureatem : w 1996 roku nagrody specjalnej na I Międzynarodowym Konkursie Indywidualności Muzycznych im A. Tansmana w Łodzi, w 1998 I nagrody na XIII Konkursie Muzyki Kameralnej im. G. Bacewicz w Łodzi, w 1998 XXXII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, w 2000 roku II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Masin w Sangemini (Włochy), w 2005 roku II Nagrody na Konkursie pianistycznym A.GI.MUS.w Rzymie. Michal Drewnowski koncertuje jako solista i kameralista w Polsce, Włoszech, Francji, Szwajcarii, Luksemburgu, Belgii, Bułgarii, Anglii, Austrii, Czechach i w Niemczech. Współpracował z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, pod batutą m.in: Piotra Wijatkowskiego, Janusza Powolnego Tadeusza Kozłowskiego, Vladimira Kiradjeva i Stanislava Ousheva. Do ważniejszych występów można zaliczyć koncerty na festiwalach: Passage w Warszawie, Salon of the Arts w Sofii, Festival Musicale di Norcia (Włochy), Varna Summer Festival (Bułgaria), Krakowska Wiosna Muzyczna w Krakowie, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Chopinowski w Genewie, Keminklavier w Kemi (Finlandia). Ponadto wystąpił w Concerti al Gianicolo w Rzymie, Steinway Kammersal w Kopenhadze, Kunstmuseum w Silkeborg (Dania) sala Bulgaria w Sofii. Wigmore hall w Londynie.
W latach 2000- 2002 występował w Teatrze Nowym w Warszawie jako aktor-pianista w przedstawieniu Adama Hanuszkiewicza ‘Chopin, jego życie, jego miłość, jego muzyka…’ w głównej roli Fryderyka Chopina.
Dyskografia Michała Drewnowskiego obejmuje nagranie dla wytwórni fonograficznej GEGA NEW z muzyką B. Bartoka, A. Aroutunuana, A. ben Shabetaia, J. Bauera G. Arnaoudova, H. Yotzova na dwa fortepiany i perkusję, dla wytworni DUX 2 pozycje : plytę duetu fortepianowego Doppio Espresso z muzyką kompozytorów amerykańskich i latynoamerykańskich (L. Bernstein, A. Piazzola, P. Ziegler i J. Bragato) oraz płytę z utworami fortepianowymi współczesnego kompozytora szwajcarskiego Dominique Loup.

Daniel Eibin ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, w klasie fortepianu Marka Drewnowskiego, oraz Conservatoire de Musique w Genewie w klasie Elizabeth Athanassovej. Jest laureatem I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu (1994), I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Antoninie (1996), oraz I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Łodzi (2001). Jest także laureatem Festiwalu im. J. Hofmanna i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie (1997). Brał udział w „Festival du Printemps – Sacre de la Musique” we Francji (1997), dając szereg koncertów. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury (1996, 2001) oraz stypendystą Fondation Norbert Schenkel w Genewie (2004). W ramach kursów mistrzowskich pracował pod kierunkiem m.in. Janusza Olejniczaka, Lee Kum Singa, Ivana Klansky’ego, Alfonso Montecino i Eugena Indjica. Dokonał także kilku nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Jest współtwórcą duetu fortepianowego „Doppio Espresso”, wykonującego nowoczesną muzykę poważną. Prowadzi działalność koncertową w Polsce i w Europie jako solista a także kameralista mający w repertuarze szerokie spektrum literatury muzycznej z przeznaczeniem na różne składy kameralne. Od roku 2002 zajmuje się także działalnością pedagogiczną.

Libertango

Milongueta

Guarania y Galopa Paraguaya

Danse Bresilienne

DUX 2007

Repertuar na 2 fortepiany

Astor Piazzolla : Libertango ( 6′)

Suite Porteña de ballet (12′)

Le Grand Tango (12′)

Milonga del Ángel (6′)

Leonard Bernstein : Symphonic Dances to WEST SIDE STORY (23′)

Pablo Ziegler : Milongueta (11′)

                            Asfalto (7′)

                           Sandunga (5′)

José Bragato : Guarania y Galopa Paraguaya (5′)

Roger Matton : Danse brésilienne (5′)

George Gershwin : Amerykanin w Paryzu (18′)

                                 Błekitna Rapsodia (18′)

                                 Koncert fortepianowy (16′)

****

Witold Lutoslawski : Wariacje na temat Paganiniego (7′)

Francis Poulenc : Sonata na 2 fortepiany (15′)

Fryderyk Chopin : Rondo na 2 fortepiany (6′)

Maurice Ravel : Ma Mère l’Oye (15′)

                             La Valse (12′)

Repertuar na 4 ręce

Astor Piazzolla : Cztery Pory Roku (20′)

George Gershwin : Summertime (4′)

                                 I love you Porgy (5′)

****

George Bizet : Zabawy dziecięce (Jeux d’enfants) (28′)

Maurice Ravel : Ma mère l’Oye (15′)

La Valse (12′)

Gabriel Fauré : Suita DOLLY (16′)

Maurycy Moszkowski : Tance Hiszpańskie op. 21 (14′)

Tance Polskie op. 55 (12′)

Erik Satie : Trois morceaux en forme de poire (10′)

En habit de cheval (6′)

Zespół The Stone powstał w 2003 r. Tworzą go Michał Wróblewski grający na skrzypcach oraz Adam Wróblewski grający na wiolonczeli. Zespół The Stone tworzy utwory ze świata awangardy w oparciu o muzykę transową, dlatego celem koncertów jest tworzenie sugestywnego transu podobnego do muzyki rytualnej różnych kultur (elementy muzyki orientalnej, rocka psychodelicznego i free jazzu). Próbując określić swoją twórczość zespół nazwał ją terminem electrosonoromedium (muzycy są medium nowego elektro-akustycznego brzmienia). Koncert składa się z setów, części powiązanych tematycznie, improwizowanych na podstawie przygotowanej formy. W roku 2005 w Lipsku odbyła się premiera spektaklu „Mamo, pozwól mi tańczyć Mahlera” Teatru Cinema z muzyką zespołu.

Michał Wróblewski jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen). Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”. W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

SINDBAD ŻEGLARZ (kliknij aby posłuchać)

McD (kliknij aby posłuchać)

LIST DO E (kliknij aby posłuchać)

Repertuar zespołu The Stone stanowią utwory własne,  improwizacje na temat motywów  uzgodnionych wcześniej. Każdy koncert zespołu The Stone to inna muzyka, aczkolwiek utworom nadano nazwy:

SINDBAD ŻEGLARZ

OZYRYSACJA

LIST DO E

SZPITAL PSYCHIATRYCZNY

COSMIC TRAIN

McD

KRĘCIOŁEK

Z klasyki :

J.S. Bach Aria na strunie G, Bourree, Gawot

L. van Beethoven Kwartet F- dur, op. 18, nr 4

G. Bizet Adagietto z suity „Arlezjanka”

J. Brahms Cykl 16 walców, op. 39

A. Corelli La Folia – Adagio

F. Dobrzyński Scherzo z kwartetu e-moll op. 7

A. Dvorak Kwartet F- dur op. 96

J. Elsner Kwartet d- moll, nr 3

J. Haydn Kwartety: op. 54 nr1, op. 64 nr 5, op. 76 nr 1, op.74 nr1

G. F. Haendel Menuet, Bourree, Fugetta, Sarabanda, Largo

W. A. Mozart Kwartety smyczkowe: KV 155, KV 156, KV 525 (Eine kleine Nachtmusik), KV 285. Divertimenta: KV 136, 137, 138. Ave Verum

J. Pachelbel Kanon

I. J. Paderewski Menuet op. 14 nr 1

A Panufnik Suita Staropolska

F. Schubert Pstrąg

R. Schumann Marzenie

Z dziedziny lżejszej muzy:

E. di Capua O sole mio

K. Dębski Pieśń Heleny z filmu „Ogniem i Mieczem”

G. Gershwin Pieśni:

Oh! Lady Be Good,

The Man I Love,

I Gor Rythm,

Summertime

Somebody Loves Me

S. Joplin Ragtime’y :

Entertainer,

Bethena,

Pleasant Moments,

Strenvenous Life,

Elite Syncopations

P. Kaleta Pieśni ludowe na kwartet smyczkowy

E. Kalman

Graj Cyganie (z operetki „Hrabina Marica”),

Co się dzieje, oszaleję z operetki „ Księżniczka Czardasza”

W. Kilar Kochajmy się z filmu „ Pan Tadeusz”

F. Kreisler Cierpienia Miłosne

F. Lehar Usta milczą z operetki „Wesoła Wdówka”

Lennon/Mc Cartney Michelle, Yesterday

F. D. Marchetti Fascination

O. Maroszyn Niedźwiedzie na rowerze

V. Monti Czardasz

G. Miller Moonlight Serenade

C. Peter Wesoły Marsz

A. Razek Die Spieldose

J. Schrammel Wien bleibt Wien

J. Strauss

Wiener Blut (Walzer op. 345),

Polka Pizzicato,

Wein Weib und Gesang

romans-e-dur-aleksander-zarzycki.mp3

mazurek-g-dur-aleksander-zarzycki.mp3

krakowiak-roman-statkowski.mp3

burleska-adam-andrzejowski.mp3

capriccio-valse-e-dur-op-7-henryk-wieniawski.mp3

chanson-polonaise-op-12-nr-2-henryk-wieniawski.mp3

kujawiak-a-moll-henryk-wieniawski.mp3

legenda-g-moll-op-17-henryk-wieniawski.mp3

nokturn-cis-moll-op-posth-nr-20-fryderyk-chopin.mp3

polanaise-brillante-a-dur-op-21-henryk-wieniawski.mp3

scherzo-tarantelle-g-moll-op-16-henryk-wieniawski.mp3

valse-h-moll-op-69-nr-2-fryderyk-chopin.mp3

Magdalena Rezler Niesiołowska  skrzypce

SINFONIETTA BYDGOSTIENSIS

Maciej Niesiołowski  dyrygent

1797-1997 Franz Schubert Bicentenary Edition –  Andrea Passigli  – piano

Editor: foné 97F 01/02

CD I Sonata B-dur op. posth. D 960

Molto moderato.mp3

Andante sostenuto.mp3

Scherzo Allegro vivace con delicatezza.mp3

Rondo Allegro ma non troppo.mp3

CD II 4 Impromptus op. 90 D 899

cis-moll Allegro molto moderato.mp3

Es-dur Allegro.mp3

Ges-dur Andante.mp3

As-dur Allegretto.mp3

CD II 6  Moments Musicaux op. 94 D 780

1  C-dur Moderato.mp3

2  As-dur Andantino.mp3

3  f-moll Allegro-moderato.mp3

4  cis-moll Moderato.mp3

5  f-moll  Allegro-vivace.mp3

6  As-dur  Allegretto.mp3

Jest  absolwentem Akademii  Muzycznej   im. Fr. Chopina Warszawie w klasie fortepianu prof.  Marii Wiłkomirskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat, a działalność artystyczną jeszcze w czasie studiów  w Akademii Muzycznej. W tym okresie był wielokrotnym stypendystą Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.

Działalność pianisty przebiega w trzech zasadniczych nurtach: artystycznym, pedagogicznym i popularyzatorskim.

Działalność artystyczna pianisty odbywa się zarówno w sferze solistycznej jak i kameralnej.

W działalności solistycznej bardzo istotna jest ciągła współpraca artysty z Towarzystwem im. Fr. Chopina. W ramach tej współpracy  występuje z licznymi recitalami w miejscach związanych z Fr. Chopinem  (Żelazowej Woli, pod pomnikiem Chopina w Łazienkach oraz innych). Pianista uczestniczył w wielu renomowanych festiwalach muzycznych (m.in. w Dusznikach i Słupsku). Jest zapraszany do udziału w koncertach filharmonicznych w całym kraju, a także przez różne instytucje muzyczne za granicą. Koncertował niemal w całej Europie oraz Meksyku i Korei Płd. Od kilku lat, dziedziną wyjątkowo intensywnej działalności artysty,  stała się muzyka XX i XXI wieku. Dokonał szeregu prawykonań dzieł kompozytorów współczesnych zarówno solowych, kameralnych jak i z orkiestrą.

Kameralistyka fortepianowa jest sferą szczególnego zainteresowania i działalności pianisty. Od wielu lat występuje z artystami polskimi, a także jako członek zespołów kameralnych w kraju i  za granicą. Jest założycielem Tria Fortepianowego im. Ignacego Jana Paderewskiego, a także uczestnikiem i współzałożycielem zespołu Camerata Vistula. Dokonał szeregu nagrań dla radia i telewizji: między innymi ze skrzypaczką Magdaleną Rezler  kompletu dzieł  Karola Szymanowskiego na skrzypce i fortepian, a ze śpiewaczką Ewą  Iżykowską pieśni  Fr. Chopina i  I. J.Paderewskiego.

Wykonuje także muzykę dwufortepianową i z udziałem perkusji takich kompozytorów jak Bela Bartok czy Georg Crumb (współpraca ze Stanisławem Skoczyńskim).

Działalność pedagogiczną rozpoczął jeszcze w okresie studiów, a od 1981 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie i po przejściu kolejnych stopni naukowych jest profesorem tej Uczelni prowadząc klasę fortepianu w jej Filii Białostockiej.

Jest zapraszany do udziału w seminariach i tzw. Kursach Mistrzowskich w kraju za granicą (m.in. Wiener Musikseminar w Wiedniu). Od roku prowadzi klasę fortepianu w Keimyung – Fryderyk Chopin Academy of Music w Deagu w Korei Południowej

Zajmuje się także działalnością popularyzatorską biorąc udział w różnego rodzaju koncertach dla dzieci i młodzieży organizowanych przez Filharmonię Narodową oraz wiele innych instytucji muzycznych w Polsce.