Opolski Kwartet Smyczkowy Quodlibet utworzony został przez absolwentów Akademii Muzycznych we Wrocławiu i Katowicach, artystów Państwowej Filharmonii im. Józefa Elsnera w Opolu.

W skład kwartetu wchodzą:

Jacek Adamaszek – skrzypce

Barbara Zwolińska-Kobiela – skrzypce

Łucja Butor – wiolonczela

Dariusz Stark – altówka

Zespół posiada bardzo bogaty i różnorodny repertuar. Gra wielkie dzieła muzyki klasycznej i rozrywkowej, w tym szereg utworów doskonale znanych i lubianych. Od początku swego istnienia z powodzeniem uświetnia wiele imprez ważnych i znaczących dla miasta Opola i całego regionu opolskiego.

Senator RP prof. dr hab. Dorota Simonides tak mówi o zespole: „Słuchając Waszego kwartetu wchodzę każdorazowo w zaczarowany świat muzyki. Daje mi on nie tylko okazję do wyciszenia się i oderwania od gonitwy dnia codziennego, ale pozwala mi na przeniesienie się w wymiar harmonii i piękna, który regeneruje moje siły i przywraca energię do dalszych działań. Dziękując Wam za to, życzę dalszych sukcesów”.

Kwartet Class Jam-Quartet łączy piękno klasyki i jazzu. Powstał, by muzyką połączyć nieprzemijające zdobycze minionych epok ze współczesnością. Chopin powiedział: „Bach mi przypomina astronoma – jedni nic nie zdołają dojrzeć u niego, prócz szeregu cyfr zawiłych, ale drugich, co go czuć i rozumieć potrafią, prowadzi Bach do swojej lunety olbrzymiej i pozwala przez nią admirować swych arcydzieł gwiazdy. Jeśli jaka epoka odwróci się od Bacha, da sobie smutne świadectwo płytkości, głupoty i zepsutego gustu.” 

Każdy koncert rozpoczyna muzyka Bacha. Jazzowe aranżacje muzyki klasycznej pisze dla zespołu Michał Wróblewski.

W skład kwartetu wchodzą:

Weronika Kadłubkiewicz – skrzypce

Michał Wróblewski – skrzypce

Adam Wróblewski – wiolonczela

Juliette Ciesla – fortepian.

Pierwszy koncert miał miejsce w Paryżu w maju 2008 i zakończył dużym aplauzem.

Juliette Ciesla   Francuska pianistka Juliette Ciesla urodzona w 1971 ukończyła studia ze złotym medalem w Conservatoire National de Region de Lyon  w 1990 . W tym samym roku zostaje przyjęta do CNSM (Conservatoire Superieur de Musique) w Paryżu w klasie Dominique Merlet. Jest laureatką nagród  CNSM w dziale: fortepianu (klasa Georges Pludermacher), muzyki kameralnej (klasa Christiana Ivaldi i Alain Planes), jak również akompaniamentu śpiewu, co udoskonala później pod kierunkiem takich mistrzów lieder jak: Hartmut Holl, Mitsuko Shirai, Gerard Souzay i Kurt Moll. Nad repertuarem pianistycznym pracowała w klasie Clive Britton, (były uczeń) Claudio Arrau, oraz kontynuuje studia pod kierunkiem Marie-Francoise Bucquet i Jorge Chamine w Paryżu i we Włoszech. Jako solistka Juliette Ciesla koncertuje regularnie w Paryżu („les journees du Vaisseau Fantome”, sala Cortot, Kościół Saint Merry, Cercle Bernard Lazard) i na terenie całej Francji. W 2001 zrealizowała tournee po Francji dla fortepianów Yamaha. W 2003 na Międzynarodowym Konkursie im. Miłosza Magina otrzymała nagrodę za najlepsze wykonanie Mazurka op. posthume Fr.Chopina. W 2005 wspierana przez paryskie stowarzyszenie  „Jeunes Talents” i radio France Musique została zaproszona do programu de Gaelle Le Gallic „Dans la Cour des Grands”.Poza Francją Juliette Ciesla koncertowała jako solistka  w 2gim Koncercie fortepianowym Fr. Chopina we Włoszech i Niemczech jak również w programie recitalów. Ze swoim bratem Alexis Ciesla (klarnet, Pierwsza Nagroda Conservatoire Superieur de Musique w Genewie) gra w duecie „Paris-Varsovie”  propagujac  muzykę polsko-francuską. (ojciec Juliette i Alexis Ciesla jest Polakiem, matka – Francuzką). Aktualnie Juliette Ciesla dzieli swój czas między Paryżem i Annecy, gdzie prowadzi działalność pedagogiczną w konserwatorium CRR.

Weronika Kadłubkiewicz   jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY . Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania utworów, z których wiele zostało napisanych specjalnie dla niej.Veronica Kadlubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i inne. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża.

Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

Michał Wróblewski  jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej).  Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen).  Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”.  W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

     fot. P.Kozioł

Michał Wróblewski, dyrygent, aranżer i skrzypek, to ciekawa osobowość muzyka.   Jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej).  Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen).  Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”.  W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

Recenzja zamieszczona w AG w 2006 roku   „Rock and rollowcy na Dzikim Zachodzie” Grzegorz Cholewa:

„Wszystkie projekty muzyczne, w których próbowano zderzyć rock z klasyką, były zawsze przedsięwzięciami, by tak rzec, totalnymi. Nie inaczej „The Shadows of Wrocław”. W niedzielę w hali Wytwórni Filmów Fabularnych stanęło blisko sześćdziesięciu muzyków: czteroosobowy, rockowy Nurt oraz symfoniczna Visegrad Youth Philharmonic Orchestra, czyli Młodzieżowa Orkiestra Wyszehradzka, utworzona przez nieletnich uczniów szkół muzycznych z Polski, Węgier, Słowacji i Czech.

Przed rokiem na Festiwalu Wyszehradzkim młodzi muzycy świetnie poradzili sobie z jazzrockowymi wygibasami Voo Voo, teraz musieli zmierzyć się z klasyką rocka. Prowadzeni tym razem przez Michała Wróblewskiego symfonicy zagrali z godną podziwu dyscypliną, werwą i rockowym biglem, nadając szlagierom sprzed niemal pół wieku zupełnie nowych emocji.Zadziwiły niesztampowe aranżacje. To także zasługa dyrygenta, który przez niemal pół roku przygotowywał orkiestracje do niedzielnego koncertu. Michał Wróblewski wyraźnie usamodzielnił aranże, zespół i orkiestra rewelacyjnie ze sobą współgrały i uzupełniały się. Z drugiej strony – gdyby słuchać ich partii niezależnie od siebie, efekt byłby równie ciekawy i pełny.Zabrzmiało w sumie siedemnaście utworów. W większości z repertuaru legendarnej grupy The Shadows: „Atlantis”, „Wonderful Land”, „Guitar Tango”, „Apache”, „Kon Tiki” i „Man of Mystery”. Ponadto pojawił się standard „Caravan” Duke’a Ellingtona, a także w pięknej wersji „Michelle” Beatlesów. Jak przystało na tak wiekowe piosenki, całość była oczywiście utrzymana w bigbitowym charakterze. Co prawda łatwe dla ucha, chwytliwe melodie notorycznie wpadały wręcz w kowbojską stylistykę, ale publiczność nie miała żadnych zastrzeżeń. Kilkusetosobowa, w większości zapewne pamiętająca jeszcze czasy The Shadows, widownia reagowała bardzo żywiołowo, na koniec nie chcąc wypuścić muzyków ze sceny!Niedzielny koncert „The Shadows of Wrocław” to w końcu spełnione po wielu latach muzyczne marzenie wrocławskiego gitarzysty Alka Mrożka. Projekt w pełni się udał, pytanie tylko o jego losy. Pyta CD lub DVD? Cykl ekskluzywnych koncertów? Wszak taka podróż w zamierzchłe czasy światowego rocka ma walor uniwersalny.”

   Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

Wiolonczela solo

Jan Sebastian Bach – Suita nr 1 BWV 1007

Jan Sebastian Bach – Suita nr 2 BWV 1008

Jan Sebastian Bach – Suita nr 3 BWV 1009

Gaspar Cassado – Suita na wiolonczelę solo (1926)

cz. I     Preludio – fantasta

cz. II   Sardana (Danza)

cz. III  Intermezzo e danza finale

George Crumb – Sonata na wiolonczelę solo

Berthold Hummel – Fantasia nr 2 na wiolonczelę solo

Kameran Ince – MKG  Variations na wiolonczelę solo

Tadeusz Maklakiewicz – Suita na temat chorału J. S. Bacha „Ach, wie flichtig, ach wie nichtig”

Krzysztof Meyer – Moment Musical

Krzysztof Penderecki – Capriccio per Siegfried Palm (1968)

Wiolonczela i fortepian

Johannes Brahms  – Sonata e-moll na wiolonczelę i fortepian op.38

Max Bruch  – Kol Nidrei op. 47

Fryderyk Chopin  – Sonata g-moll na fortepiano i wiolnczelę op. 65

Claude Debussy  – Sonata d-moll na wiolonczelę i fortepian

Gabriel Fauré  – Elégie op. 24

Bohuslav Martinu  – Sonata nr 3 na wiolonczelę i fortepian

Bohuslav Martinu – Wariacje na temat Rossiniego

Sergiusz Rachmaninow – Sonata g-moll na fortepian i wiolonczelę op.19

Camille Saint-Saëns – Allegro Appassionato op.43

Wiolonczela i komputer

Paweł Mykietyn  – Kartka z albumu na wiolonczelę i komputer (2002)

Wiolonczela i orkiestra

Max Bruch – Kol Nidrei na wiolonczelę i orkiestrę op. 47

Gabriel Fauré – Elégie na wiolonczelę i orkiestrę op. 2

Joseph Haydn – I koncert wiolonczelowy C-dur Hob.VIIb/1

Joseph Haydn – II koncert wiolonczelowy D-dur Hob.VIIb/2

Dymitr Kabalewski – I Koncert wiolonczelowy g-moll, op. 49

Sergiusz Prokofiew – Concertino na wiolonczelę i orkiestrę g-moll, op. 132

Camille Saint-Saëns  –  I koncert wiolonczelowy a-moll op. 33

Kwartet smyczkowy Angelus powstał w 2002 roku. Założyły go rodowite Opolanki: Agata Wacowska, Agnieszka Newiger, Sabina Sułkowska i Anna Makos.

Agata Wacowska jest absolwentką Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Studiowała w klasie skrzypiec profesor Ireny Żarnowskiej. Agnieszka Newiger ukończyła Akademię Muzyczną w Bydgoszczy pod kierunkiem profesor Marii Suwary. Sabina Sułkowska, absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi, studiowała pod kierunkiem Jolanty Kukuły-Kopczyńskiej w klasie altówki. Anna Makos jest absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie. Studiowała w klasie wiolonczeli pod kierunkiem adiunkta Teresy Kamińskiej.

Początkowo Angelus specjalizował się w muzyce barokowej koncertując głównie w kościołach Opola. Aktualnie kwartet poszerzył repertuar i oferuje muzykę począwszy od baroku poprzez klasycyzm i romantyzm po muzykę filmową i aranżacje muzyki rozrywkowej.

Obecnie skład kwartetu Angelus przedstawia sie następująco:

Agata Wacowska – I skrzypce

Agnieszka Newiger – II skrzypce

Sabina Sułkowska – altówka

Mirosław Makowski – wiolonczela.

Mirosław Makowski ukończył Akademię Muzyczną w Katowicach w klasie profesora Pawła Głombika. Edukację kontynuował w Scuola Superiore di Musica da Camera del Trio di Trieste oraz Hochschule für Musik Und Darstellende Kunst In Wien. Brał udział w kursach mistrzowskich, które prowadzili: I. Stern, J. Laredo, Yo-Yo Ma, W. Pleeth, T. Tsutsumi, H.E. Deckert, Y. Bronfman, E. Ax, P. Frank, La Salle Quartett. Jest laureatem konkursów w Katowicach, Chorzowie i Gdańsku. Był wykładowcą Akademii Muzycznej w Katowicach, członkiem Kwartetu Śląskiego i Trio im. Lutosławskiego, koncertmistrzem Polskiej Filharmonii Kameralnej i Orquestra do Norte w Portugalii. Dokonał wielu prawykonań utworów, między innymi R. Augustyna, Z. Bargielskiego, W. Cienciały, J.W. Hawela. Nagrywał dla firmy Muza, Polskiego Radia, SFB, ORF, 3SAT, Radia Greckiego, Telewizji Polskiej i Izraelskiej. Koncertował jako solista i kameralista w kraju i za granicą w Austrii, Czechach, Grecji, Holandii, Izraelu, byłej Jugosławii, Niemczech, Włoszech, Portugalii i Szwajcarii. Obecnie jest koncertmistrzem grupy wiolonczel Filharmonii Opolskiej.

Kwartet współpracuje z klarnecistą Sebastianem Uronkiem, absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu z klasy profesora Mieczysława Stachury, oraz z kontrabasistą Tobiaszem Michną, absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach z klasy profesora Czesława Ząbka.

Wszyscy muzycy są artystami Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera w Opolu.

I. Z tańcem przez świat – około 60 minut muzyki

V. Monti – Czardasz

F. Kreisler – Piękny Rozmaryn

J. Strauss – Życie artysty

A. Dvořák – Dwa walczyki

J. Strauss – Lekka krew

C. Mahr – Hiszpański szkic

A. Piazzolla – Libertango

A. Piazzolla – Adios Nonino

H. Mancini – Speedy Gonzales

II. Koncert muzyki klasycznej – około 45 minut muzyki

W.A. Mozart – Kwartet B-dur KV 458 „Polowanie”

przerwa 5 minut

F. Kreisler – Piękny Rozmaryn

A. Dvořák – Dwa walczyki

G. Bizet – Intermezzo

G. Bizet – Menuet

III. Koncert muzyki klasycznej (kwartet Angelus z klarnecistą)- około 45 minut muzyki

W.A. Mozart – Kwintet klarnetowy A-dur KV 581

przerwa 5 minut

J. Strauss – Lekka krew

V. Monti – Czardasz

W. Plée – W cygańskiej piwnicy

C. Mahr – Hiszpański szkic

A. Piazzolla – Libertango

IV. Ogniste tańce świata

W. Plée – W cygańskiej piwnicy (czardasz)

J. Lindsay-Theimer – Aisha (taniec indiański)

H. Stahlberg – Ach Olga (taniec rosyjski)

C. Mahr – Hiszpański szkic (passo double)

H. Mancini – Speedy Gonzales (samba)

V. Monti – Czardasz

A. Piazzolla – Milonga del Angel (milonga)

A. Piazzolla – La muerte del Angel (tango)

A. Piazzolla – Libertango (tango)