Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

Skrzypaczka Weronika Kadłubkiewicz jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY. Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania utworów, z których wiele zostało napisanych specjalnie dla niej. Weronika Kadłubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i inne. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża.

         Spotkali się w 2006 roku w Paryżu… między Polską i Argentyną…

Ona – Polka, urodzona  w muzykalnej rodzinie na Śląsku, grająca muzykę  klasyczną i współczesną na wielu kontynentach.

On – Argentyńczyk, urodzony w kraju tanga, w rodzinie, w której wszyscy na różnych instrumentach grają tango…

…Spotkali się w tango…   

Zespół Duo Cordato zaprasza do tanga, w podróż przez emocje, przez śmiech i fascynację, uwodzenie i zazdrość, pasję, zmysłowość i miłość. Jak określił to Manuel Romero: „Tango to nie tylko taniec. Tango to sposób na życie, stan umysłu, filozofia. Tango narodziło się z korzeni ludzkiej natury i dlatego jego język jest rozumiany przez każdego człowieka”.

Tango stworzyli ludzie z marginesu.

Dzisiaj tango grane jest w dużych salach koncertowych, a tańczy się go wszędzie.

Tango to taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju.  Wywodzi się z tradycji hiszpańskich, z habanery i flamenco, przeszczepionych na grunt Ameryki Południowej i zmieszanych z „candombe”, którą tańczyli i śpiewali, na ulicznych paradach, afrykańscy niewolnicy. W refrenie powtarzają się słowa „cum-tan-go” i od nich wywodzi się nazwa „tango”. „Candombe” z czasem przekształciło się w „milongę”.

Astor Piazzolla (1921 – 1992) był muzycznym geniuszem, dla którego narodowy taniec stał się surowcem do stworzenia zupełnie nowego gatunku muzycznego. Wyniósł tango ze sfery muzyki miejskiej do rangi muzyki klasycznej. Był to nadzwyczajny wizjoner, który zyskał sobie międzynarodowe uznanie, choć we własnej ojczyźnie musiał walczyć z niezrozumieniem.

Kacper Podrygajło napisał: „W muzyce Piazzolli Bachowska tradycja zderza się z tańcem pochodzącym z domów publicznych Buenos Aires. … W baroku łączono ze sobą wszystko, nie przejmując się zbytnio możliwością mezaliansu. Gigue (starofr. szynka) bywała wynoszona na ołtarze, stając się częścią barokowej mszy. Sonata da chiesa rzadko kiedy dotrzymywała celibatu. Suitę tworzył cykl tanecznych części, które zwykle bardzo odbiegały od swoich pierwowzorów. Podobnie jest u Piazzolli. Stylizuje tanga dotąd, póki wszystkie nie poczują się zupełnie inne od samych siebie, tożsame zaś z tym, czym nie są. Nie oznacza to, że są napisane tak, jak zrobiłby to Bach, gdyby dożył naszych czasów.”

Zespół Duo Cordato, w składzie Veronica Kadlubkiewicz skrzypce i Sebastian Cordero gitara i śpiew, wykonuje muzykę Astora Piazzolli i własne improwizacje na tematy tanecznej muzyki Argentyny.

Skrzypaczka Weronika Kadłubkiewicz jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i w Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Weronika  Kadłubkiewicz grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY. Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania  utworów współczesnych kompozytorów – wiele z nich napisanych specjalnie dla niej. Weronika Kadłubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i in. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm  Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża. Kontynuuje w Europie działalność pedagogiczną i koncertową.

Gitarzysta Sebastian Cordero, urodzony w Argentynie, kształcił się w Argentynie,  w Gwatemali i we Francji w Paryżu. Jest laureatem pierwszej nagrody w konkursie dla młodych gitarzystów  „Nace una nuova generacion” w Buenos Aires 1991. Sebastian Cordero specjalizuje się w jazz latino i w muzyce Ameryki Południowej. Współpracował z takimi muzykami jak: Zamba Quipildor, Bob Dylan, Pepe Barra, Philippe de Sousa. Był członkiem zespołów: TAWA, Duo Astillas, Cordero et son groupe, Charango Vera, Guitarras Latinamericanas. Koncertował w Europie, Ameryce Centralnej i Południowej. Od 2000 roku mieszka w Paryżu.

Café 1930 – Astor Piazzolla.mp3

Milonga de mis Amores.mp3

Palomita Blanca.mp3

Bordel 1900 – Astor Piazzolla.mp3

Milonga del Angel – Astor Piazzolla.mp3

Payadora.mp3

Los ejes de mi carreta.mp3

Nocturna.mp3

Libertango – Astor Piazzolla.mp3

La cueca del violin.mp3

     Astor Piazzolla i taneczne rytmy Argentyny   

                                 około 35 minut muzyki zespołu Duo Cordato

Weronika Kadłubkiewicz skrzypce i Sebastian Cordero gitara i śpiew

Dobrali się jak dwa ziarenka w worku kawy. Kawy mocnej i bardzo aromatycznej. Po prostu „Doppio Espresso”. Usłyszeli takie zamówienie w jakimś barze i urzekła ich domniemana moc napoju. Fakt, że postanowili tak nazwać swój duet, pozwala się domyślać, jakie zaoferują słuchaczom wrażenia. Z pewnością nie będą one letnie.

Co ciekawe, przyjaciółmi zostali na długo przed założeniem duetu – już w szkole średniej. Poznali się podczas Festiwalu i Kursów Pianistycznych, prowadzonych w Nałęczowie przez ojca Michała, wybitnego pianistę – Marka Drewnowskiego.

Daniel był wtedy uczniem Liceum Muzycznego w Krośnie, w klasie Doroty Skibickiej. Później został studentem Marka Drewnowskiego, ale jeszcze jako uczeń, grając Chopina, doprowadził do łez (!) swojego przyszłego profesora. A były to łzy wzruszenia, do czego profesor się przyznał. Daniel już wtedy był bardzo wrażliwy, refleksyjny, wiele czytał, a w swojej grze starał się osiągnąć równowagę między emocją a intelektem.

Michał z kolei, doprowadził do łez wzruszenia (grając Sonatę f-moll Scarlattiego rok wcześniej w tym samym miejscu) innego wybitnego pianistę – Nauma Sztarkmanna, a repertuar zawsze chciał grać ambitny (Liszt, Rachmaninow). Pasjami też słuchał nagrań ukochanego Vladimira Horovitza, z których czerpał muzyczne natchnienie.

Studiując w jednej klasie, Daniel i Michał przyjaźnili się nadal, chociaż natura tego zawodu skłaniałaby raczej do ostrej rywalizacji. Podczas studiów w Conservatoire de Musique w Genewie (gdzie obaj wyjechali po studiach w Łodzi) postanowili założyć duet. Debiutowali w prestiżowej Victoria Hall w Genewie, wykonując utwory m.in. Leonarda Bernsteina i Astora Piazzolli. Obecnie, chociaż Michał wrócił do Łodzi a Daniel do Krosna, duet istnieje, koncertuje i – jak widać – nagrywa. Tą pierwszą płytą odkrywają dla siebie i dla słuchaczy Nowy Świat. W Europie muzyka obu Ameryk, a zwłaszcza Ameryki Południowej wciąż jest czymś nowym i egzotycznym. Obecnie jest po prostu modna. Wszyscy przecież bez trudu rozpoznają Libertango Astora Piazzolli czy tematy z West Side Story Leonarda Bernsteina. Oprócz tych dwóch wielkich mistrzów płyta zawiera także miniatury artystycznych spadkobierców Piazzolli: Pablo Zieglera i José Bragato oraz Taniec brazylijski kanadyjczyka Rogera Mattona. Ten ostatni utwór łączy symboliczną klamrą zamierzony przez obu pianistów podział płyty na muzykę Ameryki Północnej i Południowej.

Należy mieć nadzieję, że wielka pasja i zaangażowanie duetu „Doppio Espresso” pozwoli również Państwu lepiej zrozumieć i polubić tę muzykę.

Ewa Cisowska

Michał Drewnowski urodził się w 1977 roku w Warszawie. Pierwsze lekcje fortepianu rozpoczął we Włoszech w wieku 8 lat pod kierunkiem ojca, wybitnego pianisty Marka Drewnowskiego. Edukacje muzyczną rozpoczął po powrocie do Polski w wieku 14 lat w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem prof. Bronisławy Kawalli i prof. Ewy Pobłockiej. W 2001 roku ukończył z wyróżnieniem Akademie Muzyczną im. K. i G. Bacewiczów w Łodzi gdzie studiował pod kierunkiem ojca, profesora tamtejszej uczelni, Marka Drewnowskiego. W latach 2002- 2005 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Genewie gdzie pod kierunkiem tak wybitnych pedagogów jak Dominique Merlet i Pascal Devoyon również uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Brał również udział w wielu mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez : Nauma Shtarkmann, Miłosza Magina, Fou T’sounga, Rudolfa Kehrera i Eugena Indjica. Michał Drewnowski jest laureatem : w 1996 roku nagrody specjalnej na I Międzynarodowym Konkursie Indywidualności Muzycznych im A. Tansmana w Łodzi, w 1998 I nagrody na XIII Konkursie Muzyki Kameralnej im. G. Bacewicz w Łodzi, w 1998 XXXII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, w 2000 roku II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Masin w Sangemini (Włochy), w 2005 roku II Nagrody na Konkursie pianistycznym A.GI.MUS.w Rzymie. Michal Drewnowski koncertuje jako solista i kameralista w Polsce, Włoszech, Francji, Szwajcarii, Luksemburgu, Belgii, Bułgarii, Anglii, Austrii, Czechach i w Niemczech. Współpracował z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, pod batutą m.in: Piotra Wijatkowskiego, Janusza Powolnego Tadeusza Kozłowskiego, Vladimira Kiradjeva i Stanislava Ousheva. Do ważniejszych występów można zaliczyć koncerty na festiwalach: Passage w Warszawie, Salon of the Arts w Sofii, Festival Musicale di Norcia (Włochy), Varna Summer Festival (Bułgaria), Krakowska Wiosna Muzyczna w Krakowie, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Chopinowski w Genewie, Keminklavier w Kemi (Finlandia). Ponadto wystąpił w Concerti al Gianicolo w Rzymie, Steinway Kammersal w Kopenhadze, Kunstmuseum w Silkeborg (Dania) sala Bulgaria w Sofii. Wigmore hall w Londynie.
W latach 2000- 2002 występował w Teatrze Nowym w Warszawie jako aktor-pianista w przedstawieniu Adama Hanuszkiewicza ‘Chopin, jego życie, jego miłość, jego muzyka…’ w głównej roli Fryderyka Chopina.
Dyskografia Michała Drewnowskiego obejmuje nagranie dla wytwórni fonograficznej GEGA NEW z muzyką B. Bartoka, A. Aroutunuana, A. ben Shabetaia, J. Bauera G. Arnaoudova, H. Yotzova na dwa fortepiany i perkusję, dla wytworni DUX 2 pozycje : plytę duetu fortepianowego Doppio Espresso z muzyką kompozytorów amerykańskich i latynoamerykańskich (L. Bernstein, A. Piazzola, P. Ziegler i J. Bragato) oraz płytę z utworami fortepianowymi współczesnego kompozytora szwajcarskiego Dominique Loup.

Daniel Eibin ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, w klasie fortepianu Marka Drewnowskiego, oraz Conservatoire de Musique w Genewie w klasie Elizabeth Athanassovej. Jest laureatem I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu (1994), I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Antoninie (1996), oraz I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Łodzi (2001). Jest także laureatem Festiwalu im. J. Hofmanna i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie (1997). Brał udział w „Festival du Printemps – Sacre de la Musique” we Francji (1997), dając szereg koncertów. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury (1996, 2001) oraz stypendystą Fondation Norbert Schenkel w Genewie (2004). W ramach kursów mistrzowskich pracował pod kierunkiem m.in. Janusza Olejniczaka, Lee Kum Singa, Ivana Klansky’ego, Alfonso Montecino i Eugena Indjica. Dokonał także kilku nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Jest współtwórcą duetu fortepianowego „Doppio Espresso”, wykonującego nowoczesną muzykę poważną. Prowadzi działalność koncertową w Polsce i w Europie jako solista a także kameralista mający w repertuarze szerokie spektrum literatury muzycznej z przeznaczeniem na różne składy kameralne. Od roku 2002 zajmuje się także działalnością pedagogiczną.

Libertango

Milongueta

Guarania y Galopa Paraguaya

Danse Bresilienne

DUX 2007

Repertuar na 2 fortepiany

Astor Piazzolla : Libertango ( 6′)

Suite Porteña de ballet (12′)

Le Grand Tango (12′)

Milonga del Ángel (6′)

Leonard Bernstein : Symphonic Dances to WEST SIDE STORY (23′)

Pablo Ziegler : Milongueta (11′)

                            Asfalto (7′)

                           Sandunga (5′)

José Bragato : Guarania y Galopa Paraguaya (5′)

Roger Matton : Danse brésilienne (5′)

George Gershwin : Amerykanin w Paryzu (18′)

                                 Błekitna Rapsodia (18′)

                                 Koncert fortepianowy (16′)

****

Witold Lutoslawski : Wariacje na temat Paganiniego (7′)

Francis Poulenc : Sonata na 2 fortepiany (15′)

Fryderyk Chopin : Rondo na 2 fortepiany (6′)

Maurice Ravel : Ma Mère l’Oye (15′)

                             La Valse (12′)

Repertuar na 4 ręce

Astor Piazzolla : Cztery Pory Roku (20′)

George Gershwin : Summertime (4′)

                                 I love you Porgy (5′)

****

George Bizet : Zabawy dziecięce (Jeux d’enfants) (28′)

Maurice Ravel : Ma mère l’Oye (15′)

La Valse (12′)

Gabriel Fauré : Suita DOLLY (16′)

Maurycy Moszkowski : Tance Hiszpańskie op. 21 (14′)

Tance Polskie op. 55 (12′)

Erik Satie : Trois morceaux en forme de poire (10′)

En habit de cheval (6′)

Zespół The Stone powstał w 2003 r. Tworzą go Michał Wróblewski grający na skrzypcach oraz Adam Wróblewski grający na wiolonczeli. Zespół The Stone tworzy utwory ze świata awangardy w oparciu o muzykę transową, dlatego celem koncertów jest tworzenie sugestywnego transu podobnego do muzyki rytualnej różnych kultur (elementy muzyki orientalnej, rocka psychodelicznego i free jazzu). Próbując określić swoją twórczość zespół nazwał ją terminem electrosonoromedium (muzycy są medium nowego elektro-akustycznego brzmienia). Koncert składa się z setów, części powiązanych tematycznie, improwizowanych na podstawie przygotowanej formy. W roku 2005 w Lipsku odbyła się premiera spektaklu „Mamo, pozwól mi tańczyć Mahlera” Teatru Cinema z muzyką zespołu.

Michał Wróblewski jest absolwentem Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dyrygentury prof. Marka Pijarowskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 w Państwowej Szkole Muzycznej I st. we Wrocławiu ucząc się gry na skrzypcach. Dyplom muzyka – instrumentalisty w zakresie gry skrzypcowej uzyskał w klasie znakomitego polskiego skrzypka prof. Michała Grabarczyka w Poznaniu. Swoje umiejętności pogłębiał na międzynarodowych kursach skrzypcowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Totenberg (USA), R. Szreder (Holandia), K. Węgrzyn (Niemcy) oraz w kursie dyrygenckim u Maestro Kurta Masura. Jako uczestnik kursów muzyki współczesnej pobierał lekcje u prof. Sz. Esztenyi’ego i prof. H. Fiore. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Będąc członkiem zespołów: „Wróblewski – Trio”, Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m.in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji, filmu. Prowadził warsztaty muzyczne z grupami teatralnymi z Polski i Niemiec (m. in. z adeptami Kolleg für dramatische Kunst w Bremen). Jego debiut dyrygencki odbył się w marcu 2004 roku w sali „Oratorium Marianum” Uniwersytetu Wrocławskiego na festiwalu „Clasicc Premiere”. W swym repertuarze posiada utwory każdego gatunku muzycznego od klasyki do rocka.

Adam Wróblewski jest studentem Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie wiolonczeli Eugeniusza Zboralskiego. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w wieku lat 7 kształcąc się w szkołach muzycznych Wrocławia i Poznania. Umiejętności artystyczne pogłębiał na międzynarodowych kursach wiolonczelowych doskonaląc się u takich mistrzów jak m.in. prof. R. Jabłoński (Hiszpania), prof. K. Michalik, prof. S. Firlej oraz kursach muzyki współczesnej u prof. B. Schaeffera, prof. Sz. Esztenyi’ego. Od wielu lat zajmuje się muzyką kameralną (laureat konkursów muzyki kameralnej). Jako członek zespołów: „Wróblewski – Trio”, „Musica Poetica Nova” brał udział w wielu festiwalach (m. in. „Wratislavia Cantans”, „Tam gdzie biją źródła”) oraz dokonał licznych nagrań dla potrzeb radia, telewizji i filmu oraz teatru. W latach 2001-2003 współpracował z Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną Sachsen-Anhalt. W 2002 r. brał udział w tournee Młodzieżowej Filharmonii Wyszehradzkiej po Polsce, Węgrzech, Czechach i Słowacji.

SINDBAD ŻEGLARZ (kliknij aby posłuchać)

McD (kliknij aby posłuchać)

LIST DO E (kliknij aby posłuchać)

Repertuar zespołu The Stone stanowią utwory własne,  improwizacje na temat motywów  uzgodnionych wcześniej. Każdy koncert zespołu The Stone to inna muzyka, aczkolwiek utworom nadano nazwy:

SINDBAD ŻEGLARZ

OZYRYSACJA

LIST DO E

SZPITAL PSYCHIATRYCZNY

COSMIC TRAIN

McD

KRĘCIOŁEK