Trzeba zapobiec marnotrawieniu funduszy unijnych i krajowych na projekty związane z wychwytywaniem i magazynowaniem dwutlenku węgla. Bezpieczeństwo energetyczne sprawą pierwszoplanową.

Zdążyć z informacją przed zatwierdzeniem w czerwcu 2010 strategii EUROPA 2020!

INNE SPOJRZENIE NA SPRAWĘ REDUKCJI EMISJI CO2 autorstwa Piotr Jakubowski Naturics

Bardzo ważne jest dla naszej teraźniejszości i przyszłości właściwe zrozumienie procesów naturalnych, takich jak proces globalnych zmian klimatu ziemskiego.

Mikołaj Kopernik pomógł nam uświadomić sobie, że nasza Ziemia nie jest centrum Wszechświata, lecz jednym z członków Układu Słonecznego. Na bazie tej świadomości budowano w ostatnich latach również fizykę globalnego klimatu Ziemi. Założono przy tym, że cała energia wpływająca na obserwowane w latach 1860-1990 globalne ocieplenie pochodziła z „wnętrza” naszego Układu Słonecznego, a więc od Słońca i od samej Ziemi, wraz z jej mieszkańcami, czyli głównie od ludzkiej aktywności przemysłowej. Fakt, że dokładnie w tym samym okresie czasu miała miejsce „globalna” rewolucja przemysłowa, sugerował, że to właśnie my jesteśmy jednym z głównych sprawców obserwowanego ocieplenia powierzchni Ziemi.

Najnowsze badania teoretyczne fizyków i astrofizyków i obserwacje rozwoju wszystkich czynników fizycznych związanych z klimatem, prowadzone coraz intensywniej w ostatnim dwudziestoleciu, wykazują jednak bezsprzecznie, że ta czasowa korelacja pomiędzy globalnym ociepleniem a rewolucją przemysłową była jedynie dziełem przypadku. Okazuje się, że ilość energii, którą ludzkość dysponuje, jest znikomo mała w porównaniu do ilości energii w dyspozycji Natury (Kosmosu). Aby tą relację energetyczną poprawnie ocenić, potrzebny jest następny „przewrót myślowy”, podobny do „rewolucji kopernikańskiej”. Musimy zaakceptować fakt, że nasz Układ Słoneczny też nie jest energetycznym centrum Wszechświata, lecz jedynie jednym z członków olbrzymiej hierarchii kosmicznej obiektów takich jak grupy gwiazd, małe i duże galaktyki, aż do olbrzymich gromad galaktyk. Dopiero analiza relacji energetycznych w ramach tej całej hierarchii kosmicznej umożliwia nam poprawne zrozumienie przebiegu, a w tym co najważniejsze – prognozowanie na bliższą i dalszą przyszłość – naturalnych zmian globalnego klimatu.

Pierwszy i najważniejszy wniosek praktyczny z analizy badań teoretycznych i doświadczalnych jest następujący.  Naturalne ocieplenie osiągnęło swoje teoretyczne maksimum w lecie 1990 i od tego czasu rozpoczęła się następna naturalna faza globalnego ochłodzenia. Początkowo w latach 1990-2003 była to raczej stagnacja jak wyraźnie odczuwalne ochłodzenie. Ostatnie kilka lat wykazują jednak już bezsprzecznie tendencje spadkowe globalnej temperatury Ziemi. To ochłodzenie będzie się nasilać przez następne pół wieku.

Zasoby energetyczne Ziemi nie wystarczą w żaden sposób na zrównoważenie tego naturalnego ochłodzenia. Musimy jak najszybciej zmienić nasze nastawienie do problemu „ludzkiej regulacji klimatu”, aby nie spowodować katastrofy energetycznej zwłaszcza w tych rejonach Ziemi, które z natury są zimniejsze niż reszta świata. Powinno się zrewidować plany finansowania przedsięwzięć dotyczących wychwytywania i magazynowania CO2 dla celu ochrony klimatu. W świetle wyników najnowszych badań fundusze przeznaczone  na tego typu projekty lepiej skierować na infrastrukturę drogową, komunikacyjną i energetyczną.

Informacja  EMI  dla polityków, administracji państwowej, samorządowej, biznesu, mediów autorstwa dr P. Jakubowskiego http://www.naturics.de/

Zbliża się data wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla dla Al Gora i dla utworzonego 19 lat temu Międzyrządowego Panelu ds. Zmiany Klimatu (IPCC). Komitet Noblowski przyznanie Nagrody uzasadnił w następujący sposób: „za wysiłki na rzecz budowy i upowszechniania wiedzy na temat zmian klimatu wynikających z działań człowieka i za stworzenie podstaw dla środków, które są niezbędne do walki z takimi zmianami”.
Fakt ten budzi u mnie pewne refleksje i wspomnienia.
Szesnaście lat temu, po raz pierwszy w swojej pracy, korzystałam z wytycznych IPCC.  Używałam wtedy materiałów roboczych do pierwszej wersji IPCC Guidelines for National Greenhouse Gas Inventories. W latach 1993 i 1994, w ramach umowy pomiędzy firmą ATMOTERM S.C. i Komisją Europejską DGXI prowadziłam krajową inwentaryzację emisji CORINAIR’90. Było to wdrażanie nowej metodyki inwentaryzacji emisji w Polsce, duże dla mnie i dla mojej firmy wyzwanie i ogromna satysfakcja z wykonanej pracy.

Była to pozarządowa inwentaryzacja emisji i dotyczyła 8 grup gazów. Emisję dwutlenku węgla, metanu i podtlenku azotu należało inwentaryzować zgodnie z metodyką IPCC, pozostałe gazy zgodnie z metodyką UNECE-CORINAIR. Inwentaryzacja ta dała pierwszą porównywalną z innymi krajami inwentaryzacją emisji do powietrza. W projekcie uczestniczyło 29 krajów Europy. W ocenie Komisji Europejskiej Poland CORINAIR’90 była jedną z najlepiej wykonanych inwentaryzacji w Europie. W Opolu, w firmie ATMOTERM S.C. zorganizowałam Seminarium z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Środowiska, GIOŚ, państwowych instytutów naukowych i jednostek badawczych zajmujących się w kraju, na zlecenie Ministerstwa Środowiska, zagadnieniami emisji do powietrza . Podczas Seminarium obroniłam wyniki wykonanej inwentaryzacji emisji. Raport, po takim zatwierdzeniu, przesłałam do Komisji Europejskiej i na zlecenie Ministerstwa Środowiska moja firma wydała go w postaci książkowej. Tabela z wynikami inwentaryzacji była publikowana przez kilka lat przez GUS. Ministerstwo wykorzystało wyniki tej pracy do Raportu Rządowego na Pierwszą Konferencję Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (COP1). Raport CORINAIR’90 uzyskał nagrodę „Najlepszy Produkt Opolszczyzny w 1994 roku.
Uczestniczyłam w UN Task Force On Emissions Inventories and Projections (TFEIP UNECE). W latach 1994-1996, w ramach firmy ATMOTERM uczestniczyłam projekcie Phare Zaprojektowanie Systemu Zbywalnych Uprawnień do Emisji i Wdrożenie Pilotowego Projektu w Polsce. Implementacje niektórych sugerowanych przeze mnie w projekcie rozwiązań widzę w istniejącym aktualnie europejskim handlu emisjami CO2. W latach 1998-2000 w ramach firmy ATMOTERM sp. z o.o. prowadziłam międzynarodowy projekt Phare Topic Link on Air Emission (PTL-AE). Głównym celem projektu była analiza sytuacji i pomoc techniczna w 13 krajach Europy Środkowej ubiegających się o akcesje do UE, opracowywanie danych z tych krajów w formacie wymaganym przez Raporty Europejskiej Agencji Środowiska (EEA). Prace dotyczyły, między innymi, gazów cieplarnianych i metodyki IPCC. Była to współpraca z EEA, ETC/AE i jej siecią EIONET, . W 2000 roku, jako lider Phare Topic Link on Air Emission, wzięłam udział w spotkaniu expertów IPCC w India Habitat Centre w New Dehli, na którym wygłosiłam referat „ Achievements in the field of emission factors”. Jednym z głównych celów referatu było przekazanie informacji o tym, że zakłady produkujące ten sam towar nie mają jednakowej emisji na jednostkę produkcji. Było to wtedy novum dla wielu ekspertów, i to nie tylko dla ekspertów z Trzeciego Świata. W latach 2004 – 2006 pracowałam w unijnym projekcie w Bośni&Hercegowinie „Support to Air Monitoring” również w tematyce inwentaryzacja emisji, między innymi w metodyce IPCC. Wykazałam, że aktualna praktyka danych statystycznych w EUROSTAT i co za tym idzie w GUS, powinna ulec zmianie, jezeli chcemy mieć dobrej jakosci szacunki emisji na poziomie kraju. Zasady zbierania danych statystycznych nie nadążają za zmianami w gospodarce. Rozwój MSP nie pociągnął za sobą równoległych zmian w systemie statystyki.
Ograniczenie emisji CO2 jest jednym z głównych, wspólnych działań w UE i może być również stymulatorem nowych technologii i zachowań.
Następna konferencja państw, sygnatariuszy Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu UNFCCC (COP), odbędzie się w grudniu, w tym roku na Bali.

Laureat tegorocznej Pokojowej Nagrody Nobla organizował w 2007 roku koncerty Live Earth, cykl imprez muzycznych, mających na celu zainteresowanie ludzi zjawiskiem globalnego ocieplenia i rosnącą emisją CO2 do atmosfery. Globalne ocieplenie przyniesie jeszcze większe upały i susze (m.in. południowej Europie czy północnej Afryce), a powodzie w innych (np. w Europie Północnej czy Azji Południowo-Wschodniej), topnienie lodowców i podniesienie się poziomu oceanów, silniejsze i częstsze wichury, burze czy trąby powietrzne. Panel IPCC stwierdził prawie jednoznacznie (z prawdopodobieństwem ponad 90 proc.), że człowiek, rozwijając przemysł, powoduje podgrzewanie Ziemi.
Pojawiają się w prasie artykuły informujące o wysokich rachunkach, jakie Al Gore płaci za prąd elektryczny i że w związku z tym Noblista powinien najpierw zmienić swoje zachowanie… W artykułach tych jednakże brak informacji uprawniających do takich wniosków. Brak danych o zużyciu prądu na jednostkę powierzchni mieszkania, biura, człowieka. Bardzo ważne, nie tylko na szczeblach negocjacji pomiędzy krajami, jest podawanie porównywalnych informacji!
Od 2007 roku, oprócz konsultingu, prowadzę impresariat i organizuję koncerty. Mam w planie cykl imprez słowno-muzycznych propagujących zrównoważony rozwój.