„…olśniewająca skrzypaczka…” według Hermana Trottera (High Fidelity Magazine)   

Weronika Schreiber-Kadłubkiewicz – absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza, studiowała również w USA z Henrykiem Szeryngiem, Romanem Totenbergiem i Paulem Zukofskym. Finalistka Konkursu Alberto Curci w Neapolu otrzymała też nagrodę specjalną na Konkursie Rockefellera Muzyki Amerykańskiej w Washington D.C. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA, Włoszech i Hiszpanii występowała na takich festiwalach jak: Marlboro Festival, Bach Aria Festival, Monadnock Music, Estate di Radicondoli, Musica Electronica
Nova i Warszawska Jesień. Specjalistka recitali na skrzypce solo i uznana wykonawczyni muzyki współczesnej każdego roku prezentuje prawykonania utworów napisanych dla niej. Uczestniczyła w Sommerkurs fur Neue Musik w Darmstadt i była członkiem grupy muzyki współczesnej Creative Associate w Buffalo NY.
Była koncertmistrzem New Hampshire Symphony, Orquesta Filarmónica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej oraz grała w Orpheus Chamber Orchestra, New England Camerata i Boston Symphony.
Weronika Kadłubkiewicz uczyła skrzypiec i muzyki kameralnej na University of Massachusetts w Amherst, w Smith College i Amherst College.
Po wielu latach w USA wróciła do Europy i mieszka w Paryżu, gdzie grała recitale m.in. w Sali Cortot, Ecole Normale Superieure rue d’Ulm i St. Julien le Pauvre. Koncertuje we Włoszech, Francji, USA, Niemczech i w Polsce prawykonuąc również utwory napisane dla niej przez Francois Nicolas, Salvatore Macchia i Beatriz Ferreyra.
Weronika Kadlubkiewicz dokonała nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i WDR oraz dla firm Gasparo i CRI. Dyrektor artystyczny Festiwalu Zrównoważonego Rozwoju i Muzyki.

    Koncertująca pianistka, tytularny profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych. Przekazywanie treści zawartych w muzyce uważa za swoją życiową misję. Spełnia ją jako wykonawca i pedagog. Interesuje się także historią pianistyki oraz różnorodnymi zagadnieniami związanymi z twórczością i wykonawstwem muzyki fortepianowej, jak również kwestiami organizacji procesu kształcenia na różnych szczeblach szkolnictwa muzycznego.

Urodziła się na Śląsku. Początkowy etap kształcenia przebiegał pod kierunkiem profesor Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji sławnej szkoły T. Leszetyckiego (przez A. Essipoff). Ukończyła studia z wyróżnieniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, pod kierunkiem prof. B. Woytowicza, pianisty i kompozytora, wychowanka A. Michałowskiego, spadkobiercy autentycznej tradycji chopinowskiej (przez K. Mikulego).    Kolejnym etapem kształcenia był pobyt stypendialny w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie, gdzie studiowała pod kierunkiem T. Nikołajewej i R. Kerera, wybitnych przedstawicieli rosyjskiej szkoły pianistycznej.

Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg różnorodnych nagrań.

Dysponując obszernym repertuarem ze szczególnym upodobaniem wykonuje muzykę Chopina i Debussy’ego, a także wiele pozycji z obfitych zasobów polskiej literatury fortepianowej. Niektóre swoje koncerty wzbogaca komentarzem słownym.

Często koncertuje w miejscach związanych z Fryderykiem Chopinem jak dom rodzinny Chopinów w Żelazowej Woli, czy Pomink Chopina w Warszawskich Łazienkach,  i w innych.

Obok działalności koncertowej z entuzjazmem prowadzi działalność pedagogoczną.

Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi pianistyczne studia magisterskie, podyplomowe oraz doktoranckie dla studentów polskich i zagranicznych.

W warszawskiej Uczelni była dwukrotnie wybierana na stanowisko dziekana Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993-1999), pełniła także funkcję kierownika Katedry Fortepianu (1996-1999)
Od wielu lat prowadzi kursy pianistyczne w kraju i za granicą (m.in. w USA i na Dalekim Wschodzie) oraz wygłasza wykłady o tematyce związanej z pianistyką. Zasiada również w komisjach konkursowych polskich i zagranicznych konkursów pianistycznych.
Rezultatem zainteresowań historią pianistyki jest prowadzony przez nią w Akademii Muzycznej w Warszawie w latach 1999-2005 cykl wspomnieniowo-koncertowy Nestorzy Polskiej Pianistyki. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań wspomnieniowych poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów.

Zainteresowania pedagogiką artystyczną zaowocowały m.in. obszernym opracowaniem zatytułowanym Z zagadnień kształcenia artysty – wykonawcy w toku wyższych studiów pianistycznych (Zeszyt Naukowy AMFC w Warszawie, 1999, nr 44).

Literatura fortepianowa i jej potencjał interpretacyjny, a także wielkie artystyczne indywidualności kompozytorów i wykonawców, inspirują ją do wielorakich analiz. To stanowi źródło różnorodnych jej opracowań i wykładów.
Oto kilka wybranych przykładów:

• Walc. Droga do artystycznej stylizacji w twórczości F. Chopina – artykuł napisany dla czasopisma „Fuga” (2001, nr 4);
• C. Debussy – kompozytor muzyki fortepianowej i pianista – tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk 2004;
• Polish Piano Playing Tradition. The Leschetizky heritage in the rich history of Polish 20^th century pianistics and piano pedagogy – tekst opublikowany w wydawnictwie Universität für Musik und darstellende Kunst, Wien, 2006;
• T. Leszetycki – wielki nauczyciel pianistów  –  tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk, 2007
• wykłady oraz obszerne prelekcje towarzyszące koncertom o określonym profilu, m.in.:
  • Walce F. Chopina jako szczytowe osiągnięcie artystycznej stylizacji tańca,
  • The question of Polish identity in the music of Chopin;
  • Polska muzyka fortepianowa w kręgu Chopina;
  • Edward Grieg – sylwetka kompozytora, pianisty i dyrygenta;
  • Grażyna Bacewicz – muzyk wszechstronny.

Zawsze interesowała ją organizacja szkolnictwa, w szczególności szkolnictwa muzycznego na różnych poziomach kształcenia, ze specjalnym uwzględnieniem poziomu akademickiego. Jako wieloletni dziekan podejmowała różne inicjatywy w poszukiwaniu optymalnego kształtu planu studiów.
Jest ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie awansów nauczycieli podstawowych i średnich szkół artystycznych.

„Magda, najpiękniej grająca ze wszystkich moich uczniów….” – tak mówił o Magdalenie Rezler-Niesiołowskiej wieloletni profesor Akademii Muzycznej w Warszawie, Tadeusz Wroński, jeden z największych i najwszechstronniejszy z polskich pedagogów wiolinistyki. Opinię tę artystka udowodniła, zdobywając szereg nagród na takich renomowanych międzynarodowych konkursach skrzypcowych jak im. Królowej Elżbiety w Brukseli, Jacquesa Thibaud w Paryżu czy Karla Flescha w Londynie. Zdobywała też medale na Biennale w Bordeaux i, wraz ze swoim kwartetem smyczkowym, w Budapeszcie.

Urodzona w Bydgoszczy w znanej rodzinie muzycznej, studia z wyróżnieniem ukończyła w klasie profesora Wrońskiego i ściśle z nim współpracującego Stanisława Kawalli. Jako solistka występuje na koncertach symfonicznych, kameralnych i z recitalami we wszystkich prawie krajach Europy, a także w USA, Mongolii i Korei Południowej. Dokonała licznych nagrań dla radia i telewizji w Polsce, Czechosłowacji, NRD, RFN, Belgii i Francji. Jej repertuar obejmuje ponad 30 koncertów z orkiestrą i 20 recitali. Była koncertmistrzem orkiestry „Kameraliści Filharmonii Narodowej” Karola Teutscha wykonując z nią wiele koncertów solowych; obecnie bierze również udział w kameralnych koncertach w Niemczech i Szwajcarii, współpracując ze znakomitymi instrumentalistami, jak np. „Freiburger Barock Solisten”.

Magdalena Rezler-Niesiołowska, idąc w ślady swych profesorów, jest również świetnym pedagogiem – wiele lat prowadziła klasę skrzypiec w macierzystej warszawskiej uczelni, a od 1991 roku jest profesorem w renomowanej Hochschule für Musik we Freiburgu (Niemcy). Jej absolwenci są członkami orkiestr symfonicznych w Berlinie, we Frankfurcie, Stuttgarcie, Bremie, Hamburgu, Detmold, Freiburgu, Warszawie, Budapeszcie, Zurychu, Istambule, Seulu, Tokio i w międzynarodowej orkiestrze Mahlera. Prowadzi kursy mistrzowskie w Niemczech, Polsce, Korei Południowej, Japonii, Austrii i USA. Zasiada w jury konkursów skrzypcowych w kraju i za granicą.

Jej najnowsza płyta kompaktowa „Con bravura e sentimento” z polską muzyką wirtuozowską na skrzypce z orkiestrą, nagrana wraz z mężem – znanym dyrygentem Maciejem Niesiołowskim, zdobyła wielką popularność i wywołała szereg zachwytów. Wanda Wiłkomirska pisze o niej w liście do wykonawców: ” …gratuluję zarówno samego pomysłu, jak i wykonania….Magda gra prześlicznie…Poloneza Wieniawskiego grasz lepiej niż wszyscy razem wzięci kandydaci na Konkursie Wieniawskiego…Scherzo-Tarantella brzmi doskonale, ale musi być grane z taką precyzją rytmiczną i z tak fantastycznym akompaniamentem, wówczas jest tak efektowna jak Wasza…”.

W ostatnim czasie (2005-2007) Magdalena Rezler-Niesiołowska wykonała przeważnie w Niemczech – wiele recitali o bardzo zróżnicowanych profilach, jak np. recital solowy  ( z sonatami Bacha, Bartoka, Bacewiczównej, Ysay’a i Meyera), cykl wszystkich sonat Beethovena, recitale z muzyką polską i inne. Poza tym wraz z renomowanymi artystami brała udział w wielu koncertach muzyki kameralnej i występowała jako solistka z orkiestrami w Polsce, Szwajcarii i Niemczech – ostatnio z „Capellą Bydgostiensis” wykonywała koncerty Mozarta w Niemczech, z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach koncert skrzypcowy Krzysztofa Meyera i wraz z Juliuszem Bergerem koncert na skrzypce i wiolonczelę tegoż kompozytora.

Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

Jest  absolwentem Akademii  Muzycznej   im. Fr. Chopina Warszawie w klasie fortepianu prof.  Marii Wiłkomirskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat, a działalność artystyczną jeszcze w czasie studiów  w Akademii Muzycznej. W tym okresie był wielokrotnym stypendystą Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.

Działalność pianisty przebiega w trzech zasadniczych nurtach: artystycznym, pedagogicznym i popularyzatorskim.

Działalność artystyczna pianisty odbywa się zarówno w sferze solistycznej jak i kameralnej.

W działalności solistycznej bardzo istotna jest ciągła współpraca artysty z Towarzystwem im. Fr. Chopina. W ramach tej współpracy  występuje z licznymi recitalami w miejscach związanych z Fr. Chopinem  (Żelazowej Woli, pod pomnikiem Chopina w Łazienkach oraz innych). Pianista uczestniczył w wielu renomowanych festiwalach muzycznych (m.in. w Dusznikach i Słupsku). Jest zapraszany do udziału w koncertach filharmonicznych w całym kraju, a także przez różne instytucje muzyczne za granicą. Koncertował niemal w całej Europie oraz Meksyku i Korei Płd. Od kilku lat, dziedziną wyjątkowo intensywnej działalności artysty,  stała się muzyka XX i XXI wieku. Dokonał szeregu prawykonań dzieł kompozytorów współczesnych zarówno solowych, kameralnych jak i z orkiestrą.

Kameralistyka fortepianowa jest sferą szczególnego zainteresowania i działalności pianisty. Od wielu lat występuje z artystami polskimi, a także jako członek zespołów kameralnych w kraju i  za granicą. Jest założycielem Tria Fortepianowego im. Ignacego Jana Paderewskiego, a także uczestnikiem i współzałożycielem zespołu Camerata Vistula. Dokonał szeregu nagrań dla radia i telewizji: między innymi ze skrzypaczką Magdaleną Rezler  kompletu dzieł  Karola Szymanowskiego na skrzypce i fortepian, a ze śpiewaczką Ewą  Iżykowską pieśni  Fr. Chopina i  I. J.Paderewskiego.

Wykonuje także muzykę dwufortepianową i z udziałem perkusji takich kompozytorów jak Bela Bartok czy Georg Crumb (współpraca ze Stanisławem Skoczyńskim).

Działalność pedagogiczną rozpoczął jeszcze w okresie studiów, a od 1981 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie i po przejściu kolejnych stopni naukowych jest profesorem tej Uczelni prowadząc klasę fortepianu w jej Filii Białostockiej.

Jest zapraszany do udziału w seminariach i tzw. Kursach Mistrzowskich w kraju za granicą (m.in. Wiener Musikseminar w Wiedniu). Od roku prowadzi klasę fortepianu w Keimyung – Fryderyk Chopin Academy of Music w Deagu w Korei Południowej

Zajmuje się także działalnością popularyzatorską biorąc udział w różnego rodzaju koncertach dla dzieci i młodzieży organizowanych przez Filharmonię Narodową oraz wiele innych instytucji muzycznych w Polsce.