Koncertująca pianistka, tytularny profesor sztuk muzycznych, juror konkursów pianistycznych. Przekazywanie treści zawartych w muzyce uważa za swoją życiową misję. Spełnia ją jako wykonawca i pedagog. Interesuje się także historią pianistyki oraz różnorodnymi zagadnieniami związanymi z twórczością i wykonawstwem muzyki fortepianowej, jak również kwestiami organizacji procesu kształcenia na różnych szczeblach szkolnictwa muzycznego.

Urodziła się na Śląsku. Początkowy etap kształcenia przebiegał pod kierunkiem profesor Wandy Chmielowskiej, spadkobierczyni tradycji sławnej szkoły T. Leszetyckiego (przez A. Essipoff). Ukończyła studia z wyróżnieniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, pod kierunkiem prof. B. Woytowicza, pianisty i kompozytora, wychowanka A. Michałowskiego, spadkobiercy autentycznej tradycji chopinowskiej (przez K. Mikulego).    Kolejnym etapem kształcenia był pobyt stypendialny w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie, gdzie studiowała pod kierunkiem T. Nikołajewej i R. Kerera, wybitnych przedstawicieli rosyjskiej szkoły pianistycznej.

Koncertuje na estradach polskich i zagranicznych. Występowała w wielu krajach Europy, a także w USA, Chinach, Japonii, Korei Płd. i Australii. W swoim dorobku ma szereg różnorodnych nagrań.

Dysponując obszernym repertuarem ze szczególnym upodobaniem wykonuje muzykę Chopina i Debussy’ego, a także wiele pozycji z obfitych zasobów polskiej literatury fortepianowej. Niektóre swoje koncerty wzbogaca komentarzem słownym.

Często koncertuje w miejscach związanych z Fryderykiem Chopinem jak dom rodzinny Chopinów w Żelazowej Woli, czy Pomink Chopina w Warszawskich Łazienkach,  i w innych.

Obok działalności koncertowej z entuzjazmem prowadzi działalność pedagogoczną.

Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi pianistyczne studia magisterskie, podyplomowe oraz doktoranckie dla studentów polskich i zagranicznych.

W warszawskiej Uczelni była dwukrotnie wybierana na stanowisko dziekana Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów (1993-1999), pełniła także funkcję kierownika Katedry Fortepianu (1996-1999)
Od wielu lat prowadzi kursy pianistyczne w kraju i za granicą (m.in. w USA i na Dalekim Wschodzie) oraz wygłasza wykłady o tematyce związanej z pianistyką. Zasiada również w komisjach konkursowych polskich i zagranicznych konkursów pianistycznych.
Rezultatem zainteresowań historią pianistyki jest prowadzony przez nią w Akademii Muzycznej w Warszawie w latach 1999-2005 cykl wspomnieniowo-koncertowy Nestorzy Polskiej Pianistyki. Owocem cyklu jest dwutomowa publikacja pod tym samym tytułem, zawierającą biografie oraz zapis treści spotkań wspomnieniowych poświęconych Zbigniewowi Drzewieckiemu, Jerzemu Lefeldowi, Aleksandrowi Michałowskiemu, Stanisławowi Szpinalskiemu, Józefowi Śmidowiczowi, Margericie Trombini-Kazuro, Józefowi Turczyńskiemu, Marii Wiłkomirskiej i Jerzemu Żurawlewowi. Publikacji, wydanej również w języku angielskim, towarzyszą płyty CD z nagraniami przedstawionych w niej pianistów.

Zainteresowania pedagogiką artystyczną zaowocowały m.in. obszernym opracowaniem zatytułowanym Z zagadnień kształcenia artysty – wykonawcy w toku wyższych studiów pianistycznych (Zeszyt Naukowy AMFC w Warszawie, 1999, nr 44).

Literatura fortepianowa i jej potencjał interpretacyjny, a także wielkie artystyczne indywidualności kompozytorów i wykonawców, inspirują ją do wielorakich analiz. To stanowi źródło różnorodnych jej opracowań i wykładów.
Oto kilka wybranych przykładów:

• Walc. Droga do artystycznej stylizacji w twórczości F. Chopina – artykuł napisany dla czasopisma „Fuga” (2001, nr 4);
• C. Debussy – kompozytor muzyki fortepianowej i pianista – tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk 2004;
• Polish Piano Playing Tradition. The Leschetizky heritage in the rich history of Polish 20^th century pianistics and piano pedagogy – tekst opublikowany w wydawnictwie Universität für Musik und darstellende Kunst, Wien, 2006;
• T. Leszetycki – wielki nauczyciel pianistów  –  tekst opublikowany w Zeszycie Naukowym Akademii Muzycznej w Gdańsku „Muzyka Fortepianowa”, Gdańsk, 2007
• wykłady oraz obszerne prelekcje towarzyszące koncertom o określonym profilu, m.in.:
  • Walce F. Chopina jako szczytowe osiągnięcie artystycznej stylizacji tańca,
  • The question of Polish identity in the music of Chopin;
  • Polska muzyka fortepianowa w kręgu Chopina;
  • Edward Grieg – sylwetka kompozytora, pianisty i dyrygenta;
  • Grażyna Bacewicz – muzyk wszechstronny.

Zawsze interesowała ją organizacja szkolnictwa, w szczególności szkolnictwa muzycznego na różnych poziomach kształcenia, ze specjalnym uwzględnieniem poziomu akademickiego. Jako wieloletni dziekan podejmowała różne inicjatywy w poszukiwaniu optymalnego kształtu planu studiów.
Jest ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej w zakresie awansów nauczycieli podstawowych i średnich szkół artystycznych.

Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

Pianista Andrea Passigli studiował we Włoszech i USA. Ukonczyl  z najwyzszym odznaczeniem  Konserwatorium L. Cherubini we Florencji w klasie Marii Tipo. Na zaproszenie Rudolfa Serkina uczestniczył w Marlboro Music Festival. Rudolf  Serkin miał duży wpływ na muzyczny rozwój artysty i jego szczegolne zainteresowanie wiedeńskim klasycyzmem. Silny wpływ na osobowość artysty mieli również Pablo Casals i Nikita Magaloff, z którymi spotykał się od dzieciństwa. Andrea Passigli jest solistą, kameralistą i posiada glebka znajomosc repertuaru Lieder. Grał recitale i koncerty we Włoszech, USA, Austrii, Angli, Holandii, Rosji, Rumunii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Nagrał podwójny album z muzyką na fortepian solo Schuberta wydany przez „foné” oraz  CD „Ema Records” z flecistą Alexandrem Duisbergiem, poświęcony francuskiemu impresjonizmowi, jak również CD z barytonem Leonardo Wolovsky z Lieder do tekstow Heinego. Andrea Passigli jest profesorem fortepianu w Konserwatorium G. Frescobaldi w Ferrarze we Włoszech.

Skrzypaczka Weronika Kadłubkiewicz jest absolwentką Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie Krzysztofa Jakowicza. Kontynuowała studia z Henrykiem Szeryngiem i Romanem Totenbergiem w USA. Solistka wielu orkiestr w Polsce, USA i Europie, koncertmistrz New Hampshire Symphony, Orchesta Filarmonica de Gran Canaria i Polskiej Orkiestry Kameralnej. Grała również z Boston Symphony i Orpheus Chamber Orchestra. Dwukrotnie uczestniczyła w Sommerkurse w Darmstadt, a na zaproszenie Lejarena Hillera była rezydentką Creative Associates w Buffalo NY. Występowała na scenach w Polsce, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Kanadzie i USA. Utalentowana wykonawczyni skrzypcowej muzyki współczesnej ma na swoim koncie prawykonania utworów, z których wiele zostało napisanych specjalnie dla niej. Weronika Kadłubkiewicz brała udział w festiwalach: Warszwska Jesień, Marlboro Music Festival, Bach Aria, Monadnock Music i inne. Prowadziła klasę skrzypiec i muzyki kameralnej w Amherst College, University of Massachusetts i w Smith College. Nagrała płyty dla firm Gasparo i CRI. Po dwudziestu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych przeniosła się do Paryża.

Dobrali się jak dwa ziarenka w worku kawy. Kawy mocnej i bardzo aromatycznej. Po prostu „Doppio Espresso”. Usłyszeli takie zamówienie w jakimś barze i urzekła ich domniemana moc napoju. Fakt, że postanowili tak nazwać swój duet, pozwala się domyślać, jakie zaoferują słuchaczom wrażenia. Z pewnością nie będą one letnie.

Co ciekawe, przyjaciółmi zostali na długo przed założeniem duetu – już w szkole średniej. Poznali się podczas Festiwalu i Kursów Pianistycznych, prowadzonych w Nałęczowie przez ojca Michała, wybitnego pianistę – Marka Drewnowskiego.

Daniel był wtedy uczniem Liceum Muzycznego w Krośnie, w klasie Doroty Skibickiej. Później został studentem Marka Drewnowskiego, ale jeszcze jako uczeń, grając Chopina, doprowadził do łez (!) swojego przyszłego profesora. A były to łzy wzruszenia, do czego profesor się przyznał. Daniel już wtedy był bardzo wrażliwy, refleksyjny, wiele czytał, a w swojej grze starał się osiągnąć równowagę między emocją a intelektem.

Michał z kolei, doprowadził do łez wzruszenia (grając Sonatę f-moll Scarlattiego rok wcześniej w tym samym miejscu) innego wybitnego pianistę – Nauma Sztarkmanna, a repertuar zawsze chciał grać ambitny (Liszt, Rachmaninow). Pasjami też słuchał nagrań ukochanego Vladimira Horovitza, z których czerpał muzyczne natchnienie.

Studiując w jednej klasie, Daniel i Michał przyjaźnili się nadal, chociaż natura tego zawodu skłaniałaby raczej do ostrej rywalizacji. Podczas studiów w Conservatoire de Musique w Genewie (gdzie obaj wyjechali po studiach w Łodzi) postanowili założyć duet. Debiutowali w prestiżowej Victoria Hall w Genewie, wykonując utwory m.in. Leonarda Bernsteina i Astora Piazzolli. Obecnie, chociaż Michał wrócił do Łodzi a Daniel do Krosna, duet istnieje, koncertuje i – jak widać – nagrywa. Tą pierwszą płytą odkrywają dla siebie i dla słuchaczy Nowy Świat. W Europie muzyka obu Ameryk, a zwłaszcza Ameryki Południowej wciąż jest czymś nowym i egzotycznym. Obecnie jest po prostu modna. Wszyscy przecież bez trudu rozpoznają Libertango Astora Piazzolli czy tematy z West Side Story Leonarda Bernsteina. Oprócz tych dwóch wielkich mistrzów płyta zawiera także miniatury artystycznych spadkobierców Piazzolli: Pablo Zieglera i José Bragato oraz Taniec brazylijski kanadyjczyka Rogera Mattona. Ten ostatni utwór łączy symboliczną klamrą zamierzony przez obu pianistów podział płyty na muzykę Ameryki Północnej i Południowej.

Należy mieć nadzieję, że wielka pasja i zaangażowanie duetu „Doppio Espresso” pozwoli również Państwu lepiej zrozumieć i polubić tę muzykę.

Ewa Cisowska

Michał Drewnowski urodził się w 1977 roku w Warszawie. Pierwsze lekcje fortepianu rozpoczął we Włoszech w wieku 8 lat pod kierunkiem ojca, wybitnego pianisty Marka Drewnowskiego. Edukacje muzyczną rozpoczął po powrocie do Polski w wieku 14 lat w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, gdzie uczył się pod kierunkiem prof. Bronisławy Kawalli i prof. Ewy Pobłockiej. W 2001 roku ukończył z wyróżnieniem Akademie Muzyczną im. K. i G. Bacewiczów w Łodzi gdzie studiował pod kierunkiem ojca, profesora tamtejszej uczelni, Marka Drewnowskiego. W latach 2002- 2005 studiował w Konserwatorium Muzycznym w Genewie gdzie pod kierunkiem tak wybitnych pedagogów jak Dominique Merlet i Pascal Devoyon również uzyskał dyplom z wyróżnieniem. Brał również udział w wielu mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez : Nauma Shtarkmann, Miłosza Magina, Fou T’sounga, Rudolfa Kehrera i Eugena Indjica. Michał Drewnowski jest laureatem : w 1996 roku nagrody specjalnej na I Międzynarodowym Konkursie Indywidualności Muzycznych im A. Tansmana w Łodzi, w 1998 I nagrody na XIII Konkursie Muzyki Kameralnej im. G. Bacewicz w Łodzi, w 1998 XXXII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, w 2000 roku II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. M. Masin w Sangemini (Włochy), w 2005 roku II Nagrody na Konkursie pianistycznym A.GI.MUS.w Rzymie. Michal Drewnowski koncertuje jako solista i kameralista w Polsce, Włoszech, Francji, Szwajcarii, Luksemburgu, Belgii, Bułgarii, Anglii, Austrii, Czechach i w Niemczech. Współpracował z orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, pod batutą m.in: Piotra Wijatkowskiego, Janusza Powolnego Tadeusza Kozłowskiego, Vladimira Kiradjeva i Stanislava Ousheva. Do ważniejszych występów można zaliczyć koncerty na festiwalach: Passage w Warszawie, Salon of the Arts w Sofii, Festival Musicale di Norcia (Włochy), Varna Summer Festival (Bułgaria), Krakowska Wiosna Muzyczna w Krakowie, Warszawskie Spotkania Muzyczne, Festiwal Chopinowski w Genewie, Keminklavier w Kemi (Finlandia). Ponadto wystąpił w Concerti al Gianicolo w Rzymie, Steinway Kammersal w Kopenhadze, Kunstmuseum w Silkeborg (Dania) sala Bulgaria w Sofii. Wigmore hall w Londynie.
W latach 2000- 2002 występował w Teatrze Nowym w Warszawie jako aktor-pianista w przedstawieniu Adama Hanuszkiewicza ‘Chopin, jego życie, jego miłość, jego muzyka…’ w głównej roli Fryderyka Chopina.
Dyskografia Michała Drewnowskiego obejmuje nagranie dla wytwórni fonograficznej GEGA NEW z muzyką B. Bartoka, A. Aroutunuana, A. ben Shabetaia, J. Bauera G. Arnaoudova, H. Yotzova na dwa fortepiany i perkusję, dla wytworni DUX 2 pozycje : plytę duetu fortepianowego Doppio Espresso z muzyką kompozytorów amerykańskich i latynoamerykańskich (L. Bernstein, A. Piazzola, P. Ziegler i J. Bragato) oraz płytę z utworami fortepianowymi współczesnego kompozytora szwajcarskiego Dominique Loup.

Daniel Eibin ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Łodzi, w klasie fortepianu Marka Drewnowskiego, oraz Conservatoire de Musique w Genewie w klasie Elizabeth Athanassovej. Jest laureatem I nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych we Wrocławiu (1994), I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Antoninie (1996), oraz I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej w Łodzi (2001). Jest także laureatem Festiwalu im. J. Hofmanna i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie (1997). Brał udział w „Festival du Printemps – Sacre de la Musique” we Francji (1997), dając szereg koncertów. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury (1996, 2001) oraz stypendystą Fondation Norbert Schenkel w Genewie (2004). W ramach kursów mistrzowskich pracował pod kierunkiem m.in. Janusza Olejniczaka, Lee Kum Singa, Ivana Klansky’ego, Alfonso Montecino i Eugena Indjica. Dokonał także kilku nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Jest współtwórcą duetu fortepianowego „Doppio Espresso”, wykonującego nowoczesną muzykę poważną. Prowadzi działalność koncertową w Polsce i w Europie jako solista a także kameralista mający w repertuarze szerokie spektrum literatury muzycznej z przeznaczeniem na różne składy kameralne. Od roku 2002 zajmuje się także działalnością pedagogiczną.

Jest  absolwentem Akademii  Muzycznej   im. Fr. Chopina Warszawie w klasie fortepianu prof.  Marii Wiłkomirskiej. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku 5 lat, a działalność artystyczną jeszcze w czasie studiów  w Akademii Muzycznej. W tym okresie był wielokrotnym stypendystą Towarzystwa im. Fryderyka Chopina.

Działalność pianisty przebiega w trzech zasadniczych nurtach: artystycznym, pedagogicznym i popularyzatorskim.

Działalność artystyczna pianisty odbywa się zarówno w sferze solistycznej jak i kameralnej.

W działalności solistycznej bardzo istotna jest ciągła współpraca artysty z Towarzystwem im. Fr. Chopina. W ramach tej współpracy  występuje z licznymi recitalami w miejscach związanych z Fr. Chopinem  (Żelazowej Woli, pod pomnikiem Chopina w Łazienkach oraz innych). Pianista uczestniczył w wielu renomowanych festiwalach muzycznych (m.in. w Dusznikach i Słupsku). Jest zapraszany do udziału w koncertach filharmonicznych w całym kraju, a także przez różne instytucje muzyczne za granicą. Koncertował niemal w całej Europie oraz Meksyku i Korei Płd. Od kilku lat, dziedziną wyjątkowo intensywnej działalności artysty,  stała się muzyka XX i XXI wieku. Dokonał szeregu prawykonań dzieł kompozytorów współczesnych zarówno solowych, kameralnych jak i z orkiestrą.

Kameralistyka fortepianowa jest sferą szczególnego zainteresowania i działalności pianisty. Od wielu lat występuje z artystami polskimi, a także jako członek zespołów kameralnych w kraju i  za granicą. Jest założycielem Tria Fortepianowego im. Ignacego Jana Paderewskiego, a także uczestnikiem i współzałożycielem zespołu Camerata Vistula. Dokonał szeregu nagrań dla radia i telewizji: między innymi ze skrzypaczką Magdaleną Rezler  kompletu dzieł  Karola Szymanowskiego na skrzypce i fortepian, a ze śpiewaczką Ewą  Iżykowską pieśni  Fr. Chopina i  I. J.Paderewskiego.

Wykonuje także muzykę dwufortepianową i z udziałem perkusji takich kompozytorów jak Bela Bartok czy Georg Crumb (współpraca ze Stanisławem Skoczyńskim).

Działalność pedagogiczną rozpoczął jeszcze w okresie studiów, a od 1981 roku jest zatrudniony w Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie i po przejściu kolejnych stopni naukowych jest profesorem tej Uczelni prowadząc klasę fortepianu w jej Filii Białostockiej.

Jest zapraszany do udziału w seminariach i tzw. Kursach Mistrzowskich w kraju za granicą (m.in. Wiener Musikseminar w Wiedniu). Od roku prowadzi klasę fortepianu w Keimyung – Fryderyk Chopin Academy of Music w Deagu w Korei Południowej

Zajmuje się także działalnością popularyzatorską biorąc udział w różnego rodzaju koncertach dla dzieci i młodzieży organizowanych przez Filharmonię Narodową oraz wiele innych instytucji muzycznych w Polsce.